Dün bir gurup montessori velisi ile Kantarada ( Gençlik kampı) kamp yaptık.Okul yönetimi olarak amaçlarımızdan biri 24 saat de olsa velilerin çocukları ile teknolojiden uzak bir gün geçirmeleriydi. Çam ağaçları içinde olan kamp yerinin koku ve dokusunu hissettirmek.Ateş yakmanın etrafında toplanıp hikayeler ve şarkılar söylemenin büyülü anlarını yaşatmak ,doğanın bize sunduğu nesneleri toplayıp birlikte birşeyler üretmenin ne kadar değerli olduğunu hissettirmek diğer amaçlarımızdandı. Çocuklar anne , baba ve öğretmenleri ile dolu dolu doğada doğal anlar yaşadı. Bu anları bazı velilerimiz şöyle dile getirdi.
İnsanın kendini bütünleşmesi için doğada olmak şart
Çocuğum daha huzurlu ve kendinden emin gördüm , bizimle hiç kavga etmedi mesela
Çocuğum çok yaramazdı bizi bıraktı kendi kendine oynadı Ben emekli askerim .İçeri girip ranzalar yatmak bana eski günlerimi hatırlattı.Bu günden sonra ailem ile sık sık doğaya çıkmak değişik yerler keşfetmeye Katar verdik
Çocuğumuzun yöneticilerin ve öğretmenlerini tanıdık.Bizim okulumuz aile olduğunu gördüm bu bir güvendi . Çocuğum anne babası ile olması da çok büyük bir artı. Bugünden sonra çocuğumu okula bıraktığımda içim daha rahat olacak . Sizleri tanıdık . Hayata bakışınızı gördük. Çok mutluyuz.
Aile olarak hep doğadayız .Keyiflidir Kaynaşmak birlikte olmak çok güzeldi . Hatıralarımız canlandı küçükken izciydim . Çocuğumuz sabah kalkıp yeni evimizi çok sevdik burada kalalım dedi bu bizi mutlu etti .
Çocuğum mutlu biz mutlu biz buraya hep geliriz . Doğa ile kaynaştık . Hava ne kadar çok temizmiş.
Teknolojiden uzak , doğanın içinde olmak herkes çok iyi geldi . Ayrılırken herkes yine gelelim dedi ama en güzelini bir çocuğumuz söyledi bu “Bu orman bizim evimiz olsun mu ?”
