“UZUN SOLUKLU BİR SÜREÇ”: Gelişim geriliği problemi yaşayan bir kızı olan Ceyda “Melisa’nın süreci çok uzun soluklu bir süreç aslında. Bu, bir ömür sürecek bir yolculuk ama en iyi şekilde gittiğini söyleyebilirim. Yapılan her şeye cevap veriyor Melisa… Çok ciddi bir gelişimi var. 4.5 yaşında ve iyi gidiyoruz.” diyor
Türkiye’nin başarılı oyuncusu Ceyda Düvenci, özel bir dergiye içini döktü. Özel yaşamından çok özel tiyolar da veren sanatçı yeni sezonda başlayan dizisi “Maral”daki “Deniz” karakterini de anlattı. Özel gereksinimli bir çocuğu olan Düvenci ve hayatı ile bilinmeyenlerinden kesitler derledik…
Şu sıralar gündeminizde ne var? Nelerle meşgulsünüz, en çok kafanızı neler meşgul ediyor?
Çok yoğun çalışıyorum iki senedir. Bu yüzden kendi adıma üretmek istediğim alanlar biraz eksik kaldı. Kendi hayatımla ilgili yapmak istediğim çok şey var ve onlara zaman kalmıyor. Arkadaşlarımla zaman geçirmek ve arkadaşlarımın özel günlerinde yanında olmak gibi. Biraz yazmak, daha fazla kitap okumak, tiyatro izlemek, biraz soluklanmak ve nefes almak gibi… Bir süredir çok fırsatım olamıyor bunlara; bu duruma biraz takılıyorum. Sorunun yanıtının ilk başlığı ise Melisa tabii ki… Hep aklımda olan o.
Melisa’nın bir terapi süreci var değil mi? Nasıl geçiyor?
Melisa’nın süreci çok uzun soluklu bir süreç aslında. Bu, bir ömür sürecek bir yolculuk ama en iyi şekilde gittiğini söyleyebilirim. Yapılan her şeye cevap veriyor Melisa… Çok ciddi bir gelişimi var. 4.5 yaşında ve iyi gidiyoruz. Ancak çok hızlı boy atan bir çocuk, bu da biraz riskli bir durum oluyor. Her öğrendiği şeyi vücuduna tekrar, baştan öğretmemiz gerekiyor. Keşke bu böyle kısa bir süreç olsaydı ama değil. Neyse ki, her yaptığımız yerini buluyor. Anaokuluna başladı şimdi, o bizim için heyecan verici. Bu yaz da tekrar Amerika’ya gideceğiz.
Şu anda ‘Maral’ dizisinde rol alıyorsunuz. Dizide sizi çeken ve etkileyen nokta ne oldu?
Tamamen karakterin yapısıydı beni etkileyen. Deniz, kötü bir karakter ama ne için, neden böyle bir şey yaşıyor acaba? Karakterin köşelerinin olması kendi içinde yaşadığı dünyasındaki gerekçeleri ve nedenleri neler? Her çıkarttığı olayın arkasında geçmişinde gizlediği hikayesi var. O yüzden anlamaya çalışıyorum onu da.. Böyle de güzel bir hikaye olunca, oynaması keyif veriyor tabii ki…
İlk kez kötü bir karakteri canlandırıyorsunuz. Nasıl aranız Deniz karakteriyle? Seviyor musunuz?
Aslında oynadığınız her rolü sevmekle yükümlüsünüz, ne oynarsanız oynayın. Çünkü hiçbir insan kötülük yapmak için doğmuyor. Dolayısıyla, seviyorum tabii Deniz karakterini. Aslında çok yalnız ve güçsüz bir kadın. Evet, çok zengin bir adamla evli ama bir evlilik sözleşmesi yapmış ve yarınının garantisi yok. Bir zamanlar mankenmiş ve sonra deformasyon olmuş ve o kariyeri geri kazanamamış. Sonra da bundan dolayı bir şeyleri ispatlamaya çalışıyor ama kimse dönüp bakmıyor. Çünkü ‘patronun karısı’ hali var. Kin ve hınç dolu bir kadın olduğu için herkese kötü davranıyor. Kimse de sevmiyor tabii. Çok anlayamıyorlar bu nedenlerden ötürü öyle olduğunu. Gerekçelerim var benim de sevmek için Deniz’i… Ve kötü bir karakteri oynamak çok enteresan geldi bana. Evet ilk kez oynuyorum. Seyirci de ‘Senden kötü nasıl olur? Nasıl oynuyorsun?’ tepkileri veriyor. Farklı bir boyut.
Dizideki genç oyuncularla aranız nasıl peki?
Aras da, Hazal da, diğer genç oyuncular da muhteşem… Hepsini çok seviyorum ve çok da iyi anlaşıyorum hepsiyle. Çok disiplinliler bir kere.
Sizin döneminize, o zamanki genç oyunculara göre arada farklar var mı?
Çok fark var ama ben şanslıydım, çalıştığım genç oyuncularla ilgili. Bir kere son 10 senedir riskli bir döneme girildi. Bir anda şöhret oluyor herkes. Anlık şöhretler var… Kimseyi kırmadan söylemek istiyorum ama oyunculuğun ünlü olmak için kullanıldığını hissediyorum ve görüyorum. Çok fazla yakışıklılık ve güzellik üstüne kurulu cast sistemleri var. Bir anda şöhret olan 18 yaşındaki gencin büyük bir olgunlukla bunu hazmetmesini ve devam etmesini bekleyemezsiniz. Bu çok büyük bir haksızlık olur. O yüzden onlara hiç kızamıyorum. Dolayısıyla sektöre giren 50 genç oyuncu varsa, bunların 10’u çok bilinçli devam ediyor. Diğer 40’ına da çok yazık oluyor. Altı boş bir şöhretle yaşıyor, sonra bir anda unutuluyorlar. Sonra unutulunca ne yapıyorlar? Vay hallerine… Kim yardımcı oluyor mesela onlara çok merak ediyorum. Çok korunaklı bir sektör de değil bu. Çalışma saatleri, senaryonun uzunluğu, iş sağlığımız… Çok büyük paralar dönüyor gibi konuşmalar yapılıyor ama halbuki böyle bir şey söz konusu değil. Kamera arkası gerçeği var; bunu herkes unutuyor. Bir de birazcık hafifletildi bizim mesleğimizin altı. Eski saygınlığının da kaldığını düşünmüyorum. İnsanlar ‘çok kazanıyorsunuz bir de şımarıksınız’ tavrına girmeye başladı. Sosyal medyanın da buna çok etkisi var. Halbuki öyle değil ki, çok zor bizim mesleğimiz. Gecesi yok, gündüzü yok, tatili yok. Mesela sabah sekizde sete gidip, ertesi gün öğlen 12’de setten çıktığımı biliyorum ama bunu anlatamıyorsunuz kimseye. Çünkü görüntüde bir kutunun içinde bir sürü insanız ve bir anda şöhret oluyoruz, deli gibi paralar kazanıyoruz, ‘vur patlasın çal oynasın’ yaşıyoruz…
Hayatınıza dönüp baktığınızda nasıl bir hikaye görüyorsunuz?
Farkı yok. Beni izleyen, beni okuyan, beni seven hiç kimseden bir farkım yok. Her insan gibi bir mücadelem var. Birazcık virajlarım keskin. Biraz zorluklarım ve iniş çıkışlarım bol oldu. Pes etmemem gereken bir hayat; daha da çok başındayım yani. Çok şeyler yaşayacağım. Güzel şeyler yaşayacağımı umuyorum artık. Çok güzel şeyler yaşadığımı da düşünüyorum. Mesleğimin bir şans olduğuna inanıyorum bu anlamda. Kendi hayatımı daha kolay sırtlanabilmem, kendimi daha güçlü hissedebilmem için Allah bana güzel bir meslek vermiş. Ben hayatı seviyorum ve kucaklıyorum her şeyiyle. Tabii ki yorulduğum anlar oluyor ama iyi ki de benim hayatım. Tüm yalnızlığıyla ya da tüm kalabalığıyla güzel bir hayat…
