NE GELİR ELİMİZDEN İNSAN OLMAKTAN BAŞKA
İlk kez 12 yaşımda duydum lanet hastalığın adını. O günlerde tam kavrayamamıştım bu hastalık nedir, nasıldır… Mutlu, huzurlu, umutlu çocukluğumun sonu demekti bu hastalıkla tanışmam. Kanser illeti hayatımın kahramanını alıp götürdü benden. O süreci, annemin yıkımını, sonraki yıllarda yaşamlarıma düşen gölgeyi hiç unutmadım. Her olayımızda, her özel günümüzde yaşanan dramlar gülümsememizi bir bıçak gibi kesti ortadan, hem benim hem kardeşlerimin. Yarım gülümsemeli birer insan olarak devam ettik yolumuza.
Aradan çok uzun zamanlar geçti. Kıbrıs’ım bu hastalığın pençesinde sanki. Her evde bir vaka. Her evde bir öykü. Sevdiklerim bu hastalıkla mücadele veriyor. Ülkedeki gıdadaki durum özellikle bu hastalığı tetikliyor. Kimyasallar, tarımdaki denetimsiz tarım ilacı kullanımı ve daha sağlıksız pek çok hayat şartı bizi bu hastalığın pençesinde uğraştırıyor.
Geçtiğimiz gece bu kanser illeti ile yaklaşık 2 yıldır mücadele veren bir güzel insan için düzenlenen gece tam bir gururu yaşattı bizlere. Bu ülkenin yetiştirdiği en iyi müzisyenlerden, müziğin yüz akı olan ERZURUMLU ailesinden Turgay Erzurumlu’nun eşi, Erkan, Tolga, Ersan Erzurumlu’nun sevgili anneleri Birşen Erzurumlu yararına Larnakalılar Derneği öncülüğünde, Ayhan Başkal organizatörlüğünde bir konser düzenlendi. Bu konser “LARNAKALI MÜZİSYENLER” tarafından sevgili arkadaşları, birlikte müzik yaptıkları Turgay’a da bir nevi vefa konseriydi. Pek çok açıdan gururlandım o gece. Ayhan Başkal, Kubilay Aşık, Fadıl Başkal, Hasan Uluel, Fahri Kilis, Doğan Baybora, Recep Arısoy, Osman Berkel, Turgay Erzurumlu, Tolga Erzurumlu, Mehmet Uluel bu gecede sahne alan ve birbirinden müthiş şarkıları bizlere sunan müzisyenlerdir.
Gecenin en dokunaklı anlarından birisi Tolga Erzurumlu’nun annesi için doğaçlama çaldığı şarkı oldu. Bu konser için Kıbrıs genelinde büyük bir kampanya ile bilet satışı gerçekleştirildi.
Bu gecenin organizasyonunda yer alan ama o gece aramızda olmayan birisi daha vardı. Ülke müziğinin efsanelerinden, yaşama erken veda eden REZVAN KURŞİNİLER ne yazık ki aramızda yoktu. Can dostları o geceyi yine onsuz yapmadılar. Rezvan Kurşiniler bir slayt yardımı ile şarkısını söyledi bize. Duygular birbirine karıştı o gece.
Vefa, arkadaşlık, dostluk, sevgi, güven, inanç, anlam… Bir amaç için kenetlenmek. Karşılıksız bir şeyler yapabilmek, yardımlaşmak… O geceki insanlar, koşup gelenler, gelmeyenler ama günlerce gecelerce bilet satanlar, şarkılarıyla o sahnede devleşenler, Larnakalılar Derneği, İskeleliler, Kanser Hastalarına Yardım Derneği, herhangi bir derneğe bağlı olmadan gönüllü çalışanlar… Kimler kimler yüzlerdeki o sevgi, o duygu… Kelimeler yetersiz bunları anlatmama. Büyük bir seçim yarışı yapılırken o gece orada bu ülkenin en güzel dayanışmalarından bir tanesi gerçekleşti. O gece Kıbrıs için bir ders niteliğindeydi. Hiçbir aday ilgi duymamıştı geceye. Ha gitmemişler kapılarına kadar doğrudur. İyi de yapmışlar. Duyarlılık gösteren herkesin ayrıcalık beklemeden ilgi göstermesi gereken bir konu değil mi bu? Hem hastanın ailesi, hem organizasyonu gerçekleştirenler bu ülkenin müzikteki gurur kaynakları değiller mi? Bu ülkeye unutulmaz besteler ve başarılar kazandıran, ülke sınırlarını aşmış kişiler. Bu olay için duyarlılık göstermek herkese düşen bir görevdir.
Bu yarışlar, seçimler, yıllardır süregelen anlayış gösteriyor ki biz insan olmanın gereklerini unutmuş başka şeylere dalmışız. Koltuk, makam, çıkar bizi esir almış. Hayatla bağımızı bir yerde koparıp, suni bir boyuta geçmişiz, haberimiz yok. Yalan, sahte, kandırmaca dolu amaçlara hizmet eder olmuşuz. Bir insanın gözünün içindekini unutmuşuz, yüreğindekini, yüzünün anlamını unutmuşuz. Yargılarımız, önem verdiklerimiz ve önceliklerimiz değişmiş. Bir insanın diğer bir insanın iyiliğini istemesi kadar insanca bir davranış olabilir mi? Bir iyilik bir yaşama katkı koyar çok zaman. Bir iyilik bir insanı düzeltir, güzelleştirir. Hepimizin iyi olmaya ihtiyacı var.
Ne zaman biri için karşılıksız bir şey yaptınız bir düşünün. Ne güzel bir histir bu. Bir insanı iyiliğini isteyecek kadar sevebilmenin coşkusu doldu mu yüreğinize? Dualarınızda yer aldı mı belki uzaktan tanıdığınız, belki çok az gördüğünüz, belki hiç görmediğiniz başkaları. Herkesin iyi olmadan kimsenin iyi olamayacağını bilmeden, anlamadan neye yarar insan olmak.
12 yaşımda tanıştığım ve pek çok yaşamda kanayan yara olan bu kanser illeti ile dünya güzeli, dünya iyisi Birşen Erzurumlu da mücadele vermekte şu an. Bundan sonraki konser bu kez iyileşme ve kutlama konseri olacak inanıyorum. O gece kah göz yaşı döken, kah mutlu olan insanlar bu kez sevinçle sarılacaklar birbirine. Sevginin, dostluğun, inancın, fedakarlığın, dayanışmanın en güzel öneklerini gösteren, Larnakamın, ülkemin güzel insanları ile gurur duyuyorum. O gece seçim meydanlarında değil orada olmayı seçen, hala insan olmanın iyiliğini, güzelliğini yaşamında taşıyanlar en güzel ve doğru seçimi yapmışlardı. İnsan olabilmeyi seçmek asla kaybetmemek demektir. Sevgide çıkar yoktur, iyilikte bencillik yoktur. Bir olmak, biz olmak vardır. Geceye emek veren, katkı koyan, organizasyonu gerçekleştiren başta Ayhan Başkal ve ekibi ile Larnakalılar Derneği nezdinde herkese teşekkür ederim. Erzurumlu ailenin birbirinden değerli müzisyenleri bu kez bize mutluluk konseri verecekler. O güne kadar dualarınızı eksik etmeyin lütfen. Herkese iyilik dilerim.
SENSİZLİK KORKUSU
KALDIRIMLARA YAĞMUR DÜŞERDİ
SEN KAHVENİ UZAKLARA DALARAK İÇERDİN
MİS GİBİ KIZARMIŞ EKMEK KOKARDI MUTFAK
EVLERİMİZ KONFORSUZ, ODALARIMIZ KLİMASIZ
VE BİZLER TELEFONSUZDUK
BÜTÜN İFADELERİ TAŞIRDIK SURATLARIMIZDA
ÖPER, SEVER, AĞLAR, YAŞARDIK
KALDIRIMLARA YAĞMUR DÜŞERDİ
DAHA BİR SOKULURDUM CEKETİNİN ALTINA
GÖMLEĞİNDE MİS GİBİ KOKULAR TÜTERDİ
ELLERİM NANE KOKAN NEFESİNLE GÜZELDİ
KALDIRIMLARA YAĞMUR DÜŞERDİ
CEKETİNİN ALTINDA KALBİM KIPIR KIPIR OLURDU
ARABASIZLIK, ISLANMAK, GEÇ KALMAK DEĞİL
BENİ SENSİZLİK KORKUTURDU
B.B.
