Şimdi Filistin zamanıdır.
Gözleri ağlamaklı insanların,
Ellerinde sapan ve bayrak,
Ölüme koşan çocukların zamanıdır…
…
O topraklarda her doğan çocuk tabutta mı doğuyor?
O nasıl yürektir rüzgara karşı değil kurşuna karşı yürümek, o nasıl yürektir ölümle alay etmek…
…
Şimdi Filistin zamanıdır.
Filistinli şair Mahmud Derviş bir şiirinde şöyle diyor:
Ve ant içerim ki,
bir mendil işleyeceğim yarına kadar,
gözlerine sunduğum şiirlerle süslü
ve bir tümceyle, baldan ve öpücüklerden tatlı:
‘Bir Filistin vardı,
bir Filistin gene var! ‘
…
Yaseminler Filistin’de de açar.
O toprakların da çiçeğidir yasemin.
Aynı şair şu satırları yazar:
Gördüm sokaklarda seni ve ateş ocaklarında,
kaynayan kanında güneşin.
Ve ahırlarda…
Ve bütün tuzlarında denizin
Ve kumlarda…
Toprak gibi güzel,
yasemin gibi
ve çocuklar gibi.
…
Şimdi Filistin zamanıdır.
Aynı şairin bir başka şiirini A. KADİR ve Süleyman Salom’un çevirisi ile okuyalım:
Gözleriyle Filistin,
kollardaki, göğüslerdeki dövmelerle Filistin,
adıyla sanıyla Filistin.
Düşlerin Filistin’i ve acıların,
ayakların, bedenlerin ve mendillerin Filistin’i,
sözcüklerin ve sessizliğin Filistin’i
ve çığlıkların.
Ölümün ve doğumun Filistin’i,
taşıdım seni eski defterlerimde
şiirlerimin ateşi gibi.
Kumanya gibi taşıdım seni gezilerimde.
Koyaklarda çağırdım seni bağıra bağıra,
inlettim senin adına koyakları:
Sakının hey
kayaları döve döve şarkımı koparan şimşekten!
Benim gençliğin yüreği!
Benim beyaz kanatlı atlı!
Benim yıkan putları!
Kartalları tepeleyen şiirleri benim eken
tüm sınırlarına Suriye’nin!
Zalim düşmana bağırdım, ey Filistin, senin adına:
‘Ölürsem, ey böcekler, vücudumu didik didik edin! ‘
Karınca yumurtasından kartal çıkmaz hiçbir vakit,
yalnız yılan çıkar zehirli yılanlardan!
Ben barbarların atlarını iyi bilirim.
Bir ben dururum onların karşısında,
bir ben,
gençliğin yüreğiyim her daim,
yüreğiyim beyaz kanatlı atlıların.
