Ben bu satırları yazarken artık Türkiye’nin seçimine saatler var. Yurt dışında oy verme işlemi çoktan tamamlandı. Türkiye halkları ise yarın gidecek sandık başına. Aslında AKP’nin iktidara gelmesiyle benim Kıbrıs’a gelmem aynı döneme tekabül ediyor. Dolayısıyla demokrasi, hak ve özgürlük diyerek...
Kıbrıs Türk Tabipleri Birliği (KTTB) bir kez daha ses verdi. Bilmem duydunuz mu? Benim kulaklarımın fazla hassas oluşundan değil; bu işin içinde çok AKSAvari bir durum olduğundan, sizin de dikkatinizi çekmek istedim. Konunun özeti, Sağlık Bakanlığı’nın K.K.T.C Hükümeti adına...
Yıllardır bitmedi ama özellikle son 1.5 yıldır hepimize kök söktürdü bu elektrik mevzuu. Kimisi hastasını, kimisi bebeğini, kimisi bozulan cihazını, kimisi siftah yapıp yapamayacağını düşünüyor. Hepimiz biliyoruz ki bu ülkede elektrik yoksa internet de su da olmuyor. Motor çalışmayınca sifon...
“Olmak” üzerine çok kafa yoran bir milletiz. Kendimizi bilmeye başladığımız günden beri memleketin halinin ne olacağı konuşuluyor. Çocukken bizlere en çok büyüyünce ne olacağımız soruluyor. Astronot, itfaiyeci gibi çocuk aklın fantezi dünyasında gezinip, neticede memur oluyor ya da olmak istiyoruz....
Bizimki gibi coğrafyalarda halkların ortak özelliğidir. O bir kuş, o bir uçak, hayır hayır Süpermen replikleriyle yetişir. Gelin görün ki gerçek hayatta “fasulyenin yahnisi gitti geldi aynisi” durumuyla yaşar gideriz. Gideni götürenin, geleni getirenin biz olduğumuzu görmezden gelir, kurtarıcımızı beklerken...
Sizi bilmem ama pandemi döneminde ben şöyle bir kafaya girmiştim: bu dönem kısa bir süre sonra bitecek; bireysel hasar tespit çalışmalarımızı yapıp payımıza düşeni yaşadıktan sonra yavaş yavaş “normal”e döneceğiz. Hayat her zamanki gibi planların çok daha ötesinde sürprizler bezediği...
İlk büyük kaybımı ilkokul beşinci sınıftayken yaşamıştım. Ölümle yüzleşme, ciddiyetini anlamaya çalışma ama anlayamama, etrafındaki herkesin acılı oluşu ve seninle doğru dürüst ilgilenememesi... Sızısı geniş zamana yayılan bir acıydı. O zaman farketmiştim. Cenaze evlerinin farklı bir dinamiği var. Çok acımasız...
“Nasılsın” sorusuna uzun uzun düşündükten sonra bile verecek doğru bir cevap bulamadığımız günlerden geçiyoruz. Sanırım o dev enkazın altında kimimiz canını, canından kanından olanı, hatıralarını, hayatlarını ve geri gelemez pek çok yaşanmışlığı bırakırken; biz sağ kalanlar da bıraktık bir parçamızı....
Pazartesi, günün erken saatlerinde hissettiğimiz o güçlü fiziki sarsıntı; ruhumuzun derinine işleyen ve her birimizi çaresiz, işe yaramaz birer yıkıntı haline getiren bir başka boyuta evrildi şimdi. Kahramanmaraş’ta meydana gelen ve toplamda 13.5 milyon kişiyi etkileyen, Türkiye’nin bir bölgesini neredeyse...
Geçtiğimiz hafta tam da bugündü. Ben yayındayken gelmişti haberi. Henüz Polis Basın Subaylığı’ndan bilgi paylaşılmamıştı. “İskele’de inşaat içerisinde kadın cesedi bulundu” deniliyordu gelen bilgide. Yayında olduğumdan doğrulatma şansım kısıtlıydı. Ancak kaç defa “lütfen doğru olmasın” dedim içimden hatırlamıyorum. Nafile... Haberi...