Haftada biryazsa da bir ‘’yazı insanının’’, zaman zaman susacağı bir dönemi olmalı.
Nerede ve hangi sıklıkta yazarsa yazsın,bazen içinin sokaklarına çekilmek için susmak lazım.
Kendimi tadilattan geçirip yazı yazarken makine gibi kullandığım beynimi yazı yazmak adına soğutma kararı aldım.
‘’Yazı insanı’’ ifadesini kullanıyorum çünkü kendimi ne gazeteci ne de yazar olarak görüyorum.
Bir ‘’yazı insanı’’ olarakkendime biçtiğim görev, yakın çevremdeki gelişmeleri ve dünyadaki gidişatı harmanlayarak ilişkiler kurmak, bundan bir çıkarımda bulunmak ve düşündürtecek şekilde yorum yapmak olmuştur.
Yazarken ki ruh halimi temsil ettiği için de 1980 yılından itibaren ara vererek yazdığım gazetelerdeki köşemin klişesini ‘’Gör Denilen’’koydum. O iddiadan da şaşmadım.
Bu görevi hakkını vererek yapmak için okumak ve gözlem yapmak gerekir.
Yazmak için ama yalnızca bunları yapmak yeterli değildir.
Odaklanarak ve empati yaparak etraflıca düşünmek de şarttır.
İçinden geçtiğimiz bu dönemde odaklanmayı yapmakta zorlanmaya başladığımı fark ettim.
Bu düşüncemin ötesinde başka bir şeydaha beni içten içe kemirmeye başladı.
Tarihin tekerrür etmesinin sebebi insanlık tarihinin cahilliğin tarihi olmasından dolayı olduğunu yaş ilerledikçe anlayıp hiçbir şey olmamışçasına yazı yazmaya devam etmek de çok zoruma gitmeye başladı.
Bu kararımda Türkiye’nin içine sürüklendiği durumu yıllar öncesinden görüp yazmaktan başlayarak Kıbrıs sorunundaki gelişmelerin de ilerisi için iç açıcı olmamasını düşünmemin ve bunların üst üste gelmesinin etkisi var.
Buna 17 yaşından beri ada dışında olmanın ve Türkiye’de 27 yıl yaşıyor olmama rağmen yabancı statüsünde kalma inadımdan dolayı ne Kıbrıs’ta ne de Türkiye de siyasete aktif olarak dahil olamamanın çaresizliğini de ekleyebiliriz.
Bunların tümü benim tercihim ve değiştirmek de benim elimde. Şikayet etmiyorum. Kendi muhasebemi yapıyorum.
****
Cumartesi sabah her zaman yaptığım gibi yazı yazmak için kompüterin başına geçtiğimde, bu ruh halim ile hafta sonu yazı yazdığım çalışma masam arasında tercih yaptım.
Bu yazmayı bıraktığım biçiminde algılanmasın.
Elbette aklıma gelen fikirleri ve gözlemlerimi not alacağım.
Yayınlatmamak başka, yazmamak başka bir şeydir.
Şimdilik beynimi düzenli yazı yazmak adına soğutmak için susuyorum.
İş hayatının olmazsa olmazı sorumluluk almak ve sonrasında da hesap vermektir. Bu da hesap verebilecek şekilde yönetmeyi kendiliğinden getirir.
Yazı yazmak, yorum yapmak da ayni şekilde olmalı diye hep düşünmüşümdür.
Bu düşüncemden hareketle bir süre düzenli yazı yazmaya ara verip hem Türkiye hem de Kıbrıs’ta bana göre kapanıyor olanbirdönem ile ilgili yazdıklarımı bir kitapta toparlamak da istiyorum.
Yoğun iş temposu içerisinde bunu başarabilir miyim, emin değilim.
Gitmiş değilim, döneceğim diye düşünüyorum.
Ara veriyorum.
İnşallah ara sıra da ses vererek tekrar geri dönerim.
En azından öyle umut ediyorum.
Şimdilik hoşça kalın.
