Evli 107 çiftin katıldığı araştırma, gün sonunda kandaki glikoz seviyesinin ölçülmesiyle çiftler arasındaki öfke düzeyinin belirlenebileceğini gösterdi.
Öfke düzeyini belirlemek için araştırmacılar katılımcılara eşlerini temsil eden vudu bebek ve 51 toplu iğne verdi.
Gün sonunda katılımcılardan eşlerine ne kadar öfke duyuyorlarsa o kadar iğneyi vudu bebeğe saplamaları istendi.
Çiftlerin kahvaltıdan ve yatağa gitmeden önce kanlarındaki glikoz seviyesi de ölçüldü.
Kan seviyesi ne kadar düşükse budu bebeğe saplanan iğne sayısının o kadar fazla olduğu belirlendi.
21 günün sonunda katılımcılar ikinci bir teste tabi tutuldu.
Katılımcılardan bilgisayar ekranında kırmızı işaret göründüğünde mümkün olduğunca çabuk bir butona basmaları istendi. Çiftlerden kazanan taraf eşini, düzeyine ve süresine kendisinin karar vereceği yüksek sese maruz bırakma ''zevkini'' yaşadı. Sonuçlar, glikoz seviyesi düşük olanların eşini daha yüksek ve uzun süre gürültüye maruz bıraktığını gösterdi.
Glikozun beynin en önemli ''besleyicisi'' olduğunu belirten Bushman, öfkenin ve saldırganlığın kontrol altına alınması için öz denetimin fazla enerji gerektirdiğini vurguladı.
Bushman, ağırlık olarak vücudun yüzde 2'sini oluştursa da beynin yüzde 20 oranında kalori tükettiğini belirterek, çiftlere ''zor bir tartışmaya'' girmeden önce karınlarını doyurma tavsiyesinde bulundu.
Araştırmanın sonuçları ''PNAS'' dergisinde yayımlandı
