Moskova’da Kalaşnikof, Lefkoşa’da kaval…
…
Hitler’in askerlerine karşı geliştirilen bir silah Kalaşnikof.
İnsan öldürmek için…
…
Kaval, kamıştan yapılma.
Dilli düdük.
İnsanların neşelenmesi için…
…
İkisi de bir tasarım.
Biri savaş için,
Diğeri insan ruhu için…
…
Kalaşnikof ve kaval…
…
Kalaşnikof silahının tasarımcısı Mihail Timofeyeviç Kalaşnikof hayatını kaybetti.
Kaval yapıp yaşamını bununla sürdüren Enver Dayı da hayatını kaybetti…
…
“Bandabuliya’da artık kaval sesi yok”
Kalaşnikof’un sesi ölüm olan her yerde çınlamakta…
…
Enever Dayı, yaptığı dilli düdükleri sakkulisine koymakta, koluna asmakta ve Bandabuliya’da dolaşıp eserlerini satmaktaydı.
Kim o dilli düdüklere “eser” gözü ile bakardı ki!
…
Neyin kıymeti bilindi buralarda?
Gelip geçti yıllar.
Geriye o nağmeler kaldı…
…
Girdiği her dükkanın kapısında kavalını çalar, Kıbrıs nağmelerini etrafa yayar ve yaptığı çalgısını satmaya çalışırdı Enver Dayı.
Sessiz sedasız…
Bir gün o nağmelerin sessizliğine gömülüp, gözlerini kapatana kadar…
…
Bu çalgı aleti tükenmiş sayılır.
Zaten meraklısı da yok!
Tükenmiş bir iş üzerinde hayat kurmak, zor zanaat.
Bu zor zanaatı yapmaktaydı Enver Dayı…
…
Mihail Timofeyeviç Kalaşnikof’u tüm dünya bilirdi.
Mükemmel bir ölüm makinesi tasarladığı için.
Enver Dayıyı sadece Bandabuliya bilirdi.
Kıbrıs’a özgü bir kavalı yaşatmaya çalıştığı için…
…
Lenin ve Stalin ödülleri almıştı Kalaşnikof.
Enver Dayı’yı düşünen bir kültür kurumu olmuş muydu bilinmez.
Kalaşnikof, üstelik Sosyalist Emek Kahramanı idi.
Halbuki asıl emek kahramanı Enver Dayı’ydı.
Göz nuru, el emeği ile ilkel bir çalgının yapımını günümüze kadar taşıdığı için.
İnsanların ruhuna hitap ettiği için.
İnsanlara ölüm korkusu değil, yaşama sevinci aşıladığı için…
…
Zeytinden aşı’ydı…
Enver Dayı…
…
Bandabuliya’da artık kaval sesi yok.
Fakat her yerde ölüm korkusu var…
…
Kaval sesleri, ölüm seslerini ne zaman aşacak?
(2013)
