Çalışma arkadaşlarıyla birlikte başka bir amaçla çalışırken, eğitim sisteminin ve toplumsal olarak ülkenin başka sorunlarıyla karşılaştık. KKTC denen buralarda, gerçekten aileler ve öğrenciler için yapılan, örnek verilecek bir olgu ne yazık ki yok ya da biz karşılaşmadık. Gelişime yönelik herhangi bir hamle yok. Ekoköy gibi, köylerin sosyal olarak gelişmesi ve kalkınması için atılan hiçbir adım yok. Bu ortamda insan kaynağının daha nitelikli hale getirilmesi ve dolayısıyla ülkenin kalkınmasına hizmet edecek, hiçbir kımıldama yok.
Halbuki bu hamleye köylerden başlanmalı. Tarih, kalkınmış ülkelerdeki bütün gelişimin köylerden başladığının göstergeleriyle dolu. Diğer taraftan köylerin boşalması ve yok olmasına neden olan örnekler de var ve bunlar daha fazla. Örneğin Adalet Partisi’nin 1950’li yıllarda TC’de dış yardımları otoyol yapımında kullanarak, köyden kente göçü başlatıp, teşvik etmesidir. Oysa CHP dış yardımların köylerin kalkınması için harcanması, böylece köylünün yerinde kalmasını savunuyordu. Sonuç ortada; köyler enkaza dönüşmüş, kentlerse göç ve göç nedeniyle otaya çıkan sorunlarla hala daha boğuşmakta.
Esentepe halkı köylerine bir şeyler yapılmasını istiyor. İstekleri de çok haklı ve yerinde. Örneğin öğrencilerin çoğunun evinde bilgisayar ve internet yok. Ancak öğrencilere verilen ödevler, projeler çoğu zaman bilgisayar ve internete ihtiyaç duyacakları cinsten. Peki evde olanağı olmayan öğrenciler ne yapacak? Proje ve etkinlik ödevlerini nasıl yapacak?
Ailelere göre çocuklar bu tür ödevleri yapmak için gece saat 23.00 civarlarına kadar sokaklarda, interneti olan arkadaşları veya yakın akrabalarının evlerinde, ödev peşinde koşmakta. Çoktan uyumuş olması gereken saatlerde çocuklar internet peşinde koşmakta; ödev yapmak için.
2005 yılında Milli Eğitim Bakanlığı “yapılandırmacı” anlayışa geçtikten sonra “öğrenci merkezli” eğitim hayatımıza girdi güya! Bütün ilköğretim programları bu temelde yeniden yazıldı. İlkokul 1’den 8. sınıfa kadar. Bunun anlamı: Öğrenciler daha önceden bulunmuş ortaya konmuş bilgileri, kendileri kendi bilişsel süreçlerinde kendileri için yeniden yapılandıracaklar. Öğretmen rehber ve yol gösterici olacak. Öğrenciler kendi zeka profillerini de işin içine katıp, alternatifli verilen proje ve etkinlikler yaparak, kendi bilgilerini kendileri yapılandıracaklar. Bunun için okulda bitirilemeyen görevler veya yıllık projeler, evde bilgisayar ve internet aracılığıyla yapılacak.
Ne yazık ki olanağı olmayan ve bu nedenle internete erişim imkanı olmayan çocuklar ne yapacak? Esentepe halkı ya okul içerisinde ya da belediye binası veya herhangi bir yerde bir bilgisayar ve internet donanımlı kültür binası istemekteler. Sanırım tüm köylerde buna yönelik istekler olacaktır. Belediye başkanları bu tür kültürel ve sosyal olguları dikkate almalı. Köylerin kültürel ve sosyal gelişiminin bir yolu da budur.
Gereksiz, köyün geleceğine hiçbir katkısı olmayacak yatırımlar yerine, köyün kalkınması için, ama her anlamda, bir şeyler yapmalılar.
Şuradan başlanmasını önermek sanırım çok yanlış olmaz: örneğin okulların saat 13.00’ten sonra kilitlenmesi ve okula girişin çocuklar için kaldırılmasından. Hiç bir zaman bir okulun saat 13.00’ten sonra kapısına kilit vurulmasını mantığımız almadı. Kültür aktarımını üstlenmiş bir kurum neden kilitli olacak? Kimse bunun doğruluğunu iddia edemez. Eğer yoksa okulların bir odası kütüphaneye dönüştürülerek, evde olanağı olmayan öğrenciler için bilgisayar ve internet erişimi için düzenleme yapılması, fırsat eşitsizliğini de ortadan kaldıracaktır.
Okulda yeterli oda bulunmaması halinde belediye binası veya uygun bir yer ya tespit edilir ya da çocuklar için hemen inşasına başlanabilir. Vatandaş da böylece vergisinin nereye gittiğini somut olarak görür. Esentepe halkı bunu istiyor. Sanılmasın ki diğer köylerde bu istek yok, oralarda da aynı istek olduğundan eminiz. Köylerin kalkınması için buradan başlanması yerinde olur. Köylerin kalkınması ülkenin kalkınmasının ateşinin yakılması demektir.
