Ellerimi açtım,
Gönlümü açtım
Gözlerim semada
Sığınırım Yaradana…
Yüreğimde hissettiğim huzura.
Her yeni güne, bereketi, güzelliği niyet ederek başlarım.
Hayırlısını nasip et! diye niyet ederim.
Dilek tutarım umutlara…
Dua ederim.
İsteyin de “ben” vereyim diyor Yaradan,
Düşüyorum yollarına.
Bi’çare tek başıma
Açıyorum ellerimi,
Dua ediyorum…
Zihnimdekileri, yüreğime indiriyorum
Yüreğimdekileri fısıldıyorum
Kaybolmuşum
Kendimi bulmak adına, dua yollarında
Çevirmişim yüzümü Mevlaya
Yaşam, var olmanın küçük bir an’ı
Dua ise derin manası…
Yaradılandan, yaradana…
Umudun çığlığı yüreklerde
Ya Rab!
Herşey de hep bulduğum Sensin!
Herşey de yolum Sensin!
Her yolun sonu Sensin!
Başlangıç Sensin!
Bitiş Sensin!
Başladığım yer
Gideceğim yer,
Varacağım yer belli…
Açtım ellerimi
Dua’m belli
Duyan belli
Yolundan
Huzurdan
Sağlıktan
Doğruluktan ayırma
Üç günlük dünya da
Dua’sız bırakma!
“Amin!” diyerek “İNAN!”
Ve;
Bir gün kendini dua’nı yaşarken bulacaksın.