Hayatı yaşamak!
Mutluluğu paylaşmak!
Bahar böyledir işte!
Tüm karamsarlığı güneş ilk ışıkları ile siler geçer!
İçimizde bir mutluluk, her yere taşmak için bekler durur.
Sen bir gülsen tüm dünya aydınlanır!
Zor bir kıştı! Bir türlü bitmek de bilmedi!
Şükür 2 gündür güneş tüm Kıbrıs’ı aydınlattı!.
Kırıldığı yerden yeşerdi yine dallar!
Bir fırsat işte, hade yeniden başla!
Hayata pozitif bak.
Herşey olacağına varır derdi büyüklerimiz!
Ben hiç kaderci bir insan olmadım, olamadım, olamayacağım da!
Karakter gereği her şeyi sorgularım!
Neden? Niçin?
Ama bazı soruların karşılığı yokmuş!
Anladım, Ne de olsa hayat hep tecrübe,
Yaşayarak öğreniyoruz! Öğreneceğiz de!
Yaşamdan çalmak hata!
Evet kötü şeyler yok mu? Var elbet hep de olacak zaten!
Ekonomi kötü. Salgın. Virüs.
Tek dert bunlar mı? Hayır, yaşıyorsak birçok gerçekle karşı karşıya kalacağız!
Ama ümitsizlik insanı bitiren tek şey bence!
Umut olduğu yerde yaşam çiçek açar tüm olumsuzluklara inat!
Ben de tüm hayatı gülümseyerek kabul etmeye karar verdim.
Bekliyorum virüsle imtihanımızın bitmesini.
Tekrardan arkadaşlarımla, ailemle bir araya geleceğim günleri.
Bir kahvenin 40 yıl hatırı var derlerdi! Meğer ne önemliymiş içtiğimiz o acı kahve ve yanında o tatlı sohbet.
Gelin tüm günlerimizi son günümüzmüş gibi yaşayalım. Hayatın değerini bilelim.
Kavga, yerini hoşgörüye bıraksın, Hüzünleri, mutluluğa dönüştürelim.
Hep birlikte yaralarımızı saralım.
İnanın hayat paylaşınca güzel!
