Anne Olunca Anlayacaksın - Havadis Gazetesi | Kıbrıs Haber
Salı, Mart 19, 2024
Köşe Yazarları

Anne Olunca Anlayacaksın

Bedia Balses

Anne olunca anlayacaksın

Olgunlaşınca anlayacaksın


Şimdi değil , ileride anlayacaksın…

Birbirine benzer cümlelerden uzayıp gidenler. İlk gençlik yıllarında ve dünyayı keşfedeceğimizi sandığımız zamanlarda beğenmediğimiz ve kabullenmediğimiz annelerimizin sözleri, çok uzun yıllar sonra bir balyoz gibi iner kafamıza. Neden, niçin sorularının yanıtlarını verdikleri ya da veremedikleri o acı cümlelerin özeti : bir gün anlayacaksın.

Yıllar geçer, çok yıllar, hayatın tarifini yeniden ve yeniden yaptığımız yıllar gelir. Neden, niçin soruları azalır. Kabulleniş, hüzün, isyan birbirine karışır. Zaman geçer ileri olur. Adım adım aynı cümlelere yol alınır. Asla onun gibi yapmayacağım denilen tepkilerle tanışılır. Git gide anne olunur. Aniden yıllar önceden bir cümle gelir,konar insanın dudağına. Anımsamak insana acı verir. Birine benzemek bir hazan mevsimdir. Bir gün gelir anlayacaksın günü gelir. Sadece annelerin bildiği bir lisan vardır. Bir canı bitimsiz bir sevgi ile kucağına aldığın anda öğrenmeye başlanan.

Gün gelir annenin yüzüne benzersin, suskunluğuna, asaletine, kabullenişine, öfkesine, gücüne, deliliğine. Bir gün gelir her şeyle mücadele edecek bir güç bulursun kendinde . O gün “hiç kurmayacağım” dediğin cümleler kurmaya başlarsın. Hem çok zayıfsın hem de tüm dünyayı karşına alabilecek kadar güçlü. Hem çok yıpranmış hem de toprak gibi ezildikçe serleşen. Affeden ama unutmayan. Tüm kurduğun cümleleri unutursun bir gün. Yeniden yazarsın şiirlerini. Yeniden tanırsın kendini. İnsanların sahte yüzlerini bir bir ayırt etmeye başlarsın. O gün olgunlaşmanın şaşırmamak olduğunu öğrenirsin. Git gide anne olursun, git gide insan.

O gün anneni ve kendini yeniden tanımaya başlarsın.

Şair dostum Fatma Akilhoca ile de yaptık bu sohbeti. Son şiir kitabı tuzdölü’nde annesine ithafen yazdığı şiirde şöyle der:

ALÜVYONDAKİ ÇAKIL

anneme

Yüksek seslerden

Yatağını ıslatırdı dereler

Seninse mırıltından dudakların çatlardı

Semirirken inatla geceler

Duyar da diyemezdim

Aman yapma

Yok ki zaten

Şimdiki zamana damlar

Bir ihtimal senleşmek

Kopan parçacıklarım

Avucuma ayna gizler

Musallat olur ateşime sular

Yıkanmak, yol almak der

Gediğine okşarken

Alüvyondaki çakıl

Sen misin

Dudağıma su serpen boyuna

DAÜ – MİKA’da asistanımız Esen Karaç genç yaşta annesini kaybeden özel bir insan. Onun acısına, duygularına  yakından tanık olan biri olarak bu derin ve git gide artan boşluğu yaşarken ona kuracak bir cümle bulamıyorum. Geçenlerde anneme benziyorum git gide diye bir cümle kurmuştu bana. Annesinin gidişinin ardından bulduğu sözler, onlar için bıraktıkları, hala bir yerlerde onlara seslenip,koruyup, kolluyor hissi.  Esen, annesinin bir fotoğrafını gösterdi bana geçenlerde. Tıpkı sen dedim. Gözleri doldu, bu kadar benzediğimizi bilmiyordum dedi.  O gün oturup bu şiiri yazdı:

SEN OLDUM ANNE

Mart sabahıydı,
Sen oldum anne.
4’den 1 çıkınca eksik kaldı her şey


Çiçeklerin, Eylül’e kadar zor dayandı

Rüyamda geçirdiğimiz gecelerin sabahı,
Daha eksik uyanıyorum bir öncekinden…
4’den 1 çıkınca tek kaldık o sabah.
Saat 9.21’di,
Ben, sen oldum anne.

 

Esen Karaç

Tepki göster
Bayıldım
0
Bayıldım
Huzurlu
0
Huzurlu
Hahaha
0
Hahaha
Üzüldüm
0
Üzüldüm
Hayran Kaldım
0
Hayran Kaldım
Facia
0
Facia
Web tasarım ve geliştirme : Baba Bilgisayar