Eğitim alanındaki çalışmaları ile bilinen Varkey Vakfı ile dünyada en çok bilinen pazar araştırması şirketlerinden biri olan Ipsos Mori ile birlikte dünyanın dört bir yanındaki ebeveynlerle kapsamlı küresel ebeveynlik çalışması yaptı. Bu araştırmadan 29 ülkeden 27 bin 500 aile ile görüşüldü ve ortaya ciddi bir rapor çıktı. Bu çalışmada elbette KKTC yok ama ortaya çıkan çok önemli sonuçları KKTC’deki durumla karşılaştırmak mümkün.
Binlerce anne-baba ile yapılan bu çalışmada ailelerin en büyük kaygısının çocuklarının gelecekte iş bulup bulmayacağı ve buna bağlı olarak da geçimlerini nasıl sağlayacağıdır. Bu durum KKTC’deki ebeveynler için de geçerlidir diyebiliriz. Bu ülkede de her anne-baba çocukları için bu kaygıyı yaşıyor. Hatta bizde üniversiteye giden öğrenci sayısı dünya standartlarının çok üzerinde olduğu için çok sayıda üniversite mezunumuz var. Bu da ailelerin çocuklarının iş bulma konusundaki kaygılarını artırıyor.
Aileleri endişelendiren bir başka önemli konu da hayat pahalılığı, para ve kariyer. Dünyada bugün yaşanılan ortamda çocukların iyi bir kariyer edinip edinmeyeceği, iyi para kazanıp kazanmayacağı ve buna bağlı olarak bu hayat pahalılığında nasıl bir yaşam süreceği de aileleri düşündüren önemli nedenlerden bazıları…
Son on yılda dünya genelinde hayatımızda daha fazla olmaya başlayan terörizm de ailelerin endişelendiren üçüncü en önemli konu. Bu konu KKTC’deki aileleri ve çocukların eğitimini de yakından etkiledi. Bir dönem Türkiye’de ve Avrupa’da artarda yaşanan terör olayları dolayısı ile öğrenimlerini yarıda bırakıp gelen veya üniversite eğitimi için Türkiye’ye gitmekten vazgeçen öğrenciler olduğunu biliyoruz. Sırf bu kaygılardan dolayı günümüzde çocuklarını KKTC dışında üniversitelere göndermek istemeyen aileler mevcut…
*****
Bu raporda çıkan ilginç biri durum da genelde ailelerin %40’ı çocuklarının üniversiteye gitmesinin çok önemli olduğunu düşünüyor. Latin Amerikalı ve Hint aileler çocuklarının üniversiteye gitmesini çok önemserken, Avrupalı aileler bunu çok da fazla önemsemiyor. Kıbrıslı Türk ailelerde durum nedir diye bakacak olursak, liselerden mezun olan öğrencilerin %75’inin üniversiteye gittiğini düşünürsek, bunu çok fazla önemsediklerini anlıyoruz.
Raporun en çarpıcı yanlarından biri ve üzerinde dikkatle durulması gerekir. Çünkü bizde de durum buna doğru gitmektedir. Dikkate çekmek istediğim konu şu; Dünya genelinde çocuklarının eğitimine yardımcı olma, ilgilenmeye haftada yedi saatten fazla zaman ayıran anne-baba oranı %25 civarında… Bu oran Hindistan’da %62, Vietnam’da %50, Kolombiya’da %39. Buna karşın gelişmiş ekonomilerde anne-babaların çocuklara aynı vakti ayırma oranı çok ama çok düşük. İngiltere’de %11, Fransa ve Japonya’da %10, Finlandiya’da %5.
KKTC’de de özellikle çalışan ailelerin durumu, gelişmiş ekonomilerdeki ailelerden farklı değil. Bu ülkede kaç aile çocuklarına günde bir saatten fazla ayırabiliyor. Herkes kendine bir bakarsa durumun ne olduğu görürüz. Bu ülkede ebeveynler çalıştığı için çocuklar okul dışı zamanlarını dershaneler, etüdler ve özel derslerde geçirmiyor mu?
Bununla kalmayıp biz ilgilenemediğimiz için çocukları farklı farklı kurslara göndermiyor muyuz?
İş dönüp dolaşıp eğitimde sürenin gün içinde uzamasına geliyor. Acaba eğitimde süre gün içerisinde uzatılsa çocukları gene etüdlere, dershanelere, farklı farklı kurslara taşıyacak mıyız?
Biraz düşünelim.
