11-14 Nisan tarihlerini sevgili öğretmenim Çetin Çetintaş’ın daveti üzerine Kioo Retreat Center’da gözlemci olarak geçirdim. Henüz gitmeden biliyordum ki benim için de, katılımcılar için de yine derin ve farkındalıklarla dolu bir deneyim olacaktı. İlk gün katılımcılarla tanışıldı ve gerekli psikolojik...
Aldığım terapi eğitimlerinden birindeydi, hoca; ‘Siz izin vermedikçe kimse sizi incitemez.’ dediğinde. Önce beyaz ekran versem de sonrasında düşündükçe anlamlı gelmeye başladı bu söz. Evet bizim iznimiz olmadıkça kimse bizi ne üzebilir, ne incitebilir, ne öfkelendirebilir ne de herhangi bir...
İnsanlar hayatımıza girer ve çıkar… Ancak herkesin yanında evimizdeymiş gibi hissetmeyiz. Bazıları vardır ki; dokunuşu, bakışı, şefkati hatta söylediği kırıcı sözler bile evimiz gibi hissettirir bize. İşte bu tanışıklığa ‘aşk’ der insan ve durup düşünmez bile onun kendine neden...
Yazdan kalma bir günden Ya da çölde çay filminden Bir sahne var aklımda Oyuncular sanki biziz Mutsuzuz ikimiziz Kimi aşklar hiç bitmezmiş Bizimkisi bitenlerden… İki yabancı Birlikte ama yalnız İki yabancıyız… Teoman’ın o meşhur şarkısı bu dizelerle başlar ve...
‘Dünya giderek yaşanılması zor bir hale geliyor.‘. Yıllardır yazılarımda ya da duygusal eşlik yapmak için seanslarda kullandığım ve hep ama ile bağlayıp devam ettirdiğim bu cümleyi bu kez yazarken, ilk yazmaya başladığım yıllara gitti aklım. Ve 4 yılda bile...
Sürekli sevilmediğini hissetmekten o denli yorulmuştu ki Mavi, bir gün benim için sevgi ne diye sordu kendine! Diğer insanlardan onu farklı kılan, sevilmesine engel olan neydi? Ne görmeyi bekliyordu ki karşı taraftan, sevildiğine ikna olabilmesi için? Ne yapılsa, nasıl bir...
Karmakarışık duygularla uyanıyorum son 1 haftadır. Sanki bir kabustan uyanırmışçasına zihnim bulanık bir şekilde kalkıyorum yataktan, yaşadıklarım gerçek mi diye bir gözden geçiriyorum önce. Hem çok şey yaşanmış, hem sanki hiçbir şey yaşanmamış gibi. Zihnimde yerleşmek için yer arayan düşünceler...
Küçükken hiç değerli hissettirilmemiş, görülmemiş, temas edilerek sevilmemiş, çocuk diye duyguları yok sayılmış, sadece ebeveynlerinin istediklerini yaptığı zaman eleştirilmemiş biriydi Mavi. Evet ebeveynlerinin onaylayacağı şeyleri yapıp görülmeyi beklerken, değil takdir; eleştiri bile almamış ve hepten görünmez olmuştu. Bir süre...
Hayat kaç kez daha gösterecek sana kendi merkezinde, kendinin olman gerektiğini? Kabul görmek, sevilmek, değerli hissetmek ya da onaylanmak… Belki biri belki hepsi için kendi ihtiyaçlarını ve hatta kendini, doğrularını, evetlerini, hayırlarını yani; sınırlarını daha ne kadar süre ikinci plana...
Artık tükenmiş bir şekilde kendini koltuğa attı ve sordu kendine kadın; ‘ Şikayet ettiğin, sana acı veren, seni hasta eden her şeyi bırakmaya var mısın?’ Hiç anlam veremediği bir şekilde içini birden bir kaygı kapladı. Şikayet ettiklerine tutunduğunu gördü. Şikayet...