Bir gün iki dostumla meyhanede yemek yiyip sohbet ediyorduk.
Bir ara gürültülü yan masadan cep telefonda birbirlerine seksi filmler gösteren bir erkek grubu dikkatimizi çekti.
Kullandıkları cinsiyetçi laflara burada girmek istemiyorum.
Yanımdaki arkadaş ense traşlarından polis olduklarını anlamıştı.
Yaklaşık iki şişe viski içmişler ve çakır keyftiler.
Bir süre daha patırtı çıkardıktan sonra bir tanesi yarı sarhoş vaziyette ayağa kalkarak, “hade beyler gidelim. Am tarlası bizi bekler!” diyerek ünlü bir Gece Klübü’nün ismini verecekti.
Tam meyhaneden çıkarlarken yanımda oturan ünlü solcu dostumu görünce duraklayarak, bizim masaya yaklaşır, ve selam verdikten sonra ona hayran olduğunu, yazılarını ise hiç kaçırmadığını söyler ve şöyle ekler: “hocam yediler bizi bunun içinde, kaç kişi kaldık, her taraf gaco doldu!” der ve sarhoş vaziyette arkadaşlarıyla birlikte söz ettiği “tarlaya” gitmek için arabasına girer ve sürüp gider..
Ertesi gün ise üniversitede insan ticareti ve seks işçiliğiyle ilgili bir konferans vardı.
Sunuşu yapan akademisyen, yaptığı araştırmasında polisin de bu seks işçiliği yapılan yerlerin müdavimlerinden olduğunu tesbit ettiğini iddia etmekteydi.
Ansızın izleyiciler içerisinde oturan apoletli üniformalı bir polisin ayağa kalkıp buna itiraz ettiğini gördüm.
Bir de ne göreyim!
Bizim akşam tanıştığımız, gece yarısı sarhoş vaziyette “tarla” sürmeye giden polis tüm gücüyle bu durumu “inkar” ediyordu..
Evet her vukuat bu tür “inkarlar” üzerinde devam edince sistematik bir hale gelme tehlikesi arz eder ve bu inkarı uygulayan toplumlar, bu tip vukuatları kendi kültürel mahremiyet duvarlarının arasında görülmez kılmaya, kendi toplumsal mağduriyetleriyle örtmeye çalışırlar!!
Hele “dışardan” sayılabilecek biri çıkar ve toplum içerisinde devam eden vukuatlardan veya kendini rahatsız eden herhangi bir şeyi işaret ederse, sanki mahreme tecavüz etmiş gibi bir muammeleye tabii tutulur ve hemen haddi ona bildirilir!
Genellikle de toplumun kendi mağduriyet söylemleriyle boğdurulur!
