Kendileri “başörtüsüne zulüm var” diyerek Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne koşa koşa gitmişlerdi.
Nereye kadar?
Birisi cumhurbaşkanı birisi de Başbakan olana kadar.
Cumhurbaşkanı’nın başörtülü eşi, eşi cumhurbaşkanı olduktan sonra Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ndeki başvurusunu geri çekmek zorunda kalmıştı.
Şimdilerde Türkiye’de başörtüsü serbest.
Hatta o zihniyet Türkiye’yi mutlak hükümranlığı altına da aldı.
Ve şimdilerde Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin kararları “tuk kaka” oldu.
“Muhalefet lideri serbest bırakılmalıdır” diyen Avrupa’daki yargıçlar en berbat insanlar.
***
Gezi olayları mazide kaldı ama bir hayalet gibi takip ediyor bazılarını.
Bir buçuk yıl önce adamı içeri almışlar “Gezi olaylarının tertipçisidir” diye.
Hakkında ne bir suçlama ne bir dava.
Delil bile bulamamışlar.
Sonra, bir şafak vakti adamın akademisyen arkadaşlarının evlerine baskın yapmışlar.
“Belki delil buluruz” umuduyla.
Bulamamışlar.
Adam haklı olarak soruyor;
“Ne ise deliller gösterin, ne ile suçlayacaksanız suçlayıp mahkemeye sevk edin.”
Tıs yok.
Şiir okuduğu için mahpus damlarına düşen mazlumlar bu hukuksuzluğu savunmak için kılıktan kılığa giriyorlar.
Ama nafile.
***
Bir zamanlar hem Müslüman hem de demokrat olunabileceğinin en güzel örneklerini sergileyen gazetecilere geldi şimdi sıra.
Nefes borularını tıkayıp soluksuz bırakmak için kapalı kapılar arkasında kirli operasyonlar yürütülüyor.
Reklam verenlere iktidar korkusu salınıyor.
Bir bir reklamlar kesiliyor.
Ve sanılıyor ki eleştirel demokrasinin her sesi susturulacak, her nefesi soluksuz bırakılacak.
***
Dünyada en çok tutuklu gazeteci Türkiye’dedir.
Dünyada en çok tutuklu aydın da Türkiye’dedir.
Türkiye’nin insan hakları karnesi Afrika’nın geri kalmış diktatörlükleriyle yarışıyor.
Adında adalet olan parti bunu dert etmiyor.
Hatta müsebbibi olmakla suçlanmaktan bile gocunmuyor.
“Gelişiyoruz, büyüyoruz” masallarıyla bir yere varacağını sanıyor.
Halktan aldığı oylarla istediği her türlü hukuksuzluğu yapabileceğine inanıyor.
Türkiye’nin en büyük sorunu bu olsa gerek…
