Futbol müsabakalarında oyunun kilit noktası “orta saha”. Bu alanda üstünlüğü ele geçiren takım, rakibine göre bir adım öne geçiyor. Ancak böyle bir takım, takım savunmasını ön plana çıkaran, orta sahada rakibine hamle üstünlüğü vermeyen ve de kenarları iyi kapatan bir oyun anlayışı içerisinde oynayacak. Ayrıca takımda, koordinasyonu sağlayacak ve oyunu kafası ve ayakları ile yönlendirecek olan “Maestro” futbolcu olacak. 1. bölgeden, 2. bölgeye geçişlerde, orta alanda yaratacağı varyasyonlarla 3. bölgeye top taşıyacak. Final pasları ile söz de “bitiricilere” pozisyon hazırlayacak. Soruyorum; ülkemizde, adları “eskiye” çıkmış bir-iki futbolcunun dışında, bu vasıflara sahip olan kaç oyuncu var? Bizde, top isteme özelliğine sahip oyuncu sayısı, bir elin parmakları kadar az. Veriyorlar. Duruyorlar. Veya sadece ileri vuruyorlar. Dan-dun.. Antrenmanlarda yaptıkları onlarca “beşe-iki” gibi çalışmalara rağmen. Neden? Futbolcuların çoğunun kendilerine olan “özgüveni yok” da ondan.
Dün oynanan Doğan Türk Birliği-Yeni Boğaziçi karşılaşmasının ilk devresinde Doğan; önde basan, ayağa top yapmak isteyen, orta alanda hem pres ve de müdafaa yapıp, rakibinin pas yapmasını önlemeye çalışan, ayrıca çabuk çıkıp, hücuma destek olmak isteyen ve rakibine nazaran daha kolektif oyun düzeni içerisinde oynamaya çalıştı. Ve oynadı da. Ancak, oyuna hakim olmalarına ve Kenan’ın gayretine rağmen, “gol bölgelerinde” sonucu değiştirmekte zorlandı. Buna mukabil, 7 eksikle sahaya çıkan Yeni Boğaziçi’ni, ayaklarına hükmeden bir tek Adem ayakta tutamazdı. Nitekim ikinci devrede, oyun düzeninden taviz vermeyen ve inanılmaz goller kaçırmasına rağmen, “üreten” Bayram’ın gayreti ile oyuna iyice hakim olan Doğan, Yeniboğaziçi’nin teslim bayrağını çekmesi ile de puanını 15’e yükseltti. Neden? Orta alanı parselleyen oyuncuların, üretmemelerine mukabil, oyun alanını iyi parsellemeleri ve bu arada Makusa’nın da çantasından, tavşan yerine, gol çıkartmasından.
