Bugün yazıma “biz ne bayramlar gördük” diye başlamak isterdim..
Sonra düşündüm: “Allah’ını seversen nasıl bayramlar yaşadın ki yazıp anlattın mı okunası olsunlar!”
Beş on kişilik köylerde, nüfusu iki yüz üç yüz kişiyi geçmeyen kasabalarda nasıl olabilirdi ki bayramlar? Yılda iki kez “eller” öpüp hayırdualar almak ötesinde!
Yıllar yılı sabahın erken saatlerinde kalkıp “bayram namazı” için camiye gitmek ten başka!
Hısım akrabalara eşe dosta ziyaretlerden, onların da bize ziyaretlerde bulunması rutininde..
Yada “Ulusal mücadele” günlerinde mevzilerde geçen bayramlar…
KISACA Kıbrıs Türk halkının tutun ki miladı 1940’lar olarak başladıkta tarihe kazınacaksüreci içindeyılda iki kez gelip geçerken sözü edilecek hiçbirbayramı ayrıcalıklı olmadı! Hep ayni makastan çıkmış modeller gibi dün ne idiyseler bugün de öyle oldular!
Nitekim bu bayrama da “koronavürüs”ile girdik!
1974’lerden beridir sürdürüp bu yıllara kadar getirdiğimiz sosyoekonomik sorunların beterini isebu kez debu Ramazan Bayramına nasip kısmet eyledik!
Ve bu bayramı da artık alnımızayazgımız olarak kazınan“çözümsüzlükle” kutluyoruz.. Yine dünyadan tecrit edilmişliğimizle..
Her şeye karşın ama mübarek Ramazan bayramınız kutlu olsun. Hatta Allah sizi nice bayramlara yetiştirsin diyorum yine de… ***BİR SEÇİM DAHA
DÜN üzerinde epey de çalıştığım “Cumhurbaşkanlığı seçimleriyle” ilgili yazımı bitirdikten sonra uzun zamandır yapmadığımıyaptım ve yayına göndermekten vazgeçtim!
Nedeninianlatayım:Biliyorsunuz,tanınmamış KKTC’e karşın örneğin BM’lerin bile tanıdığı “Cumhurbaşkanlığı” makamımız vardır.. Kaldı ki Rum komşunun da tanıdığı tek siyasi makam “Cumhurbaşkanlığı” olmaktadır..
(Tabi “Cumhurbaşkanlığı makamının” müzakereler, dolayısıyla çözüm olasılığı nedeniyle de olsa bu dolaylıtanınmışlığını KKTC’nin desiyasi yönden tanınması fırsatı olarak kullanabilirdik.) Ne var kivarlığımızın bekası için vazgeçilmez olan “tanınmışlık” sorunumuz sürekli kaçırdığımız talihsiz fırsatlar silsilesinden biri oldu!Oysa çözüm olasılığını dabahane ederekpekalâda KKTC’nin tanınması konusunu gündeme getirebilirdik. Oysalafını etmek gereğini bile duymadık!
Öte yandan şimdilerde Ekim’e ertelenen Cumhurbaşkanlığı seçimlerine yönelik “propaganda kokulu atışmalar başlamıştır ki “dün göndermekten vazgeçtim” dediğim yazımda o propagandalara “yersiz ve çirkin” demek zorunda kaldımdı! Çünkü hem komşunun hem deBM’lerin (kerhen de olsa) tanımak zorunda kaldıkları KKTC’nin“Cumhurbaşkanlığı makamını” seçim propagandalarına kıydırmamak gerektiğini düşünüyorum…
Tabikiseçimin kararı verilmiş dolayısıyla seçim sathı mailine girilmesi dekaçınılmaz olmuştur. Konuyu elbette “Köşeme” taşıyacağım ama şu anda yapılması gerekeninseçim dolayısıyla “makam kavgası” değil “makamları yüceltecek bir KKTC yaratmaktır” diye düşünüyorum!
KISACA TAKILDIKLARIM: (İŞÇİNİN KADERİ DEĞİŞMEZ!)
Türkiye’ye dönebildiler mi bilmiyorum kaldı ki dönseler bile yaşanan olay veo işçilerin çektikleri azap yetti de arttı bile!
Biliniyor: Artık KKTC’de yetişmekte olan yeni neslimiz tümden üniversite mezunu olduklarından dış ülkelerden işçi getiriyoruz! Kimilerini inşaat sektöründe kimilerini evlerimizin temizliğinde çalıştırıyoruz! Bu yıl ilk kez Tarım kesiminde çalışacak, hasat yapacak daha çokişçilere ihtiyaç duyduk.. Vedalında kalan narenciyenin hasadı için deTürkiye’den işçilergetirdik.
Ne var ki hasat bitti ama bu işçiler, bırakın yurtlarına dönmeyi, yerlerinden bile kımıldayamayacak çaresizliktebagajlarıyla ortalarda kalakaldılar!
Ben bir KKTC yurttaşı olarak hem utandım hem üzüldüm.. Çünkü eğer bu insanlar “gariban işçiler” olmasalardı çoktan bir çare bulunur, TC’e geri gönderilirlerdi!
Kaldı kiKorenavirüs salgınının azdığı günlerde Türkiye dış ülkelerde çaresiz kalanbazı yurttaşlarını uçak göndererek Türkiye’ye taşımadı mıydı? Peki ya aramızda kalakalan bu TC’li işçiler? “İşçi oldukları için mi bu zavallı insanlar ellerinde bagajları, tam da bayram arifesinde ortalarda kalakaldılar? Yazık KKTC’e! Ve tabi onları KKTC’e getirip çalıştırdıktan sonra ortalarda bırakan taşeronlara işverenlere!
