Bir mücadeleci için en kötü şey zamandır.
Alkışları da kahramanlıkları da tersyüz edebilir.
Zaman…
Alkışlar yuh seslerine, kahramanlıklar hainliklere dönüşebilir.
Vaktinde göçüp giderseniz ne ala!
T-shirt’lere kapak olmak da mümkün…
Ya da bir köşeye asılan fotoğraftasınız.
Orada bütün zamanlara kalırsınız.
Burnunuzla dudaklarınız arasındaki bıyıkla.
Hani kör ölür badem gözlü olur cinsinden.
Saygıyla anılırsınız.
O fotoğraftaki bıyığa kimse karışmaz…
…
Göçüp gitmediyseniz zor.
Gözleriniz badem değil artık.
Delik gözlü.
Deli deli bakar gibi.
Bıyıklarınız konu olur…
Eşiniz, evlatlarınız konu olur…
Dede derler.
Bunamış demelerine ramak kalır…
…
Halbuki o bıyıklar mücadeleyi anlatırdı.
Şimdi, çorbaya dökülen iğrenç kıllar gibi!..
…
Kimse gayrısına bakmaz.
Bir köşede kalleşçe vurulup ölebilirdiniz.
Sırtınızda bir parka.
Genç bedeniniz gazete sayfaları ile örtülmüş.
Kortejler oluşurdu cenazenizde.
Demokrasi şehitlerinin arasına katılır anılırdınız.
Her yıldönümünde.
Hakkınızda yazılar yazılırdı.
Radyolar, televizyonlar, gazeteler sizi yazardı.
Örnek olurdunuz.
Siyah beyaz fotoğraflarınızla…
…
Kimse düşünmez.
Yaşamak mı önemli, ölmek mi?
Ölenle yaşayan aynı cephedeydi oysa…
…
Lakin, göçüp gitseydiniz ne ala!
…
Zaman akıp gider.
Hayattaysanız, dün başka bugün başka söyler gibi algılanırsınız.
Halbuki, dün söylediklerinizin de, bugün söylediklerinizin de bir manası var.
Kimse bakmaz.
Dün söylediklerinizin arkasında binler koşardı, bugün hiç kimse…
…
Otur bir köşeye…
Etme, eyleme…
Konuşma…
…
Sıra çocuklarda.
Güneşli güzel günler görmek isteyen çocuklarda.
Siz gölgelerden gelmişseniz…
Kimin umurunda…
…
Bildiri dağıtırken.
Pankart asarken.
Polisten kaçarken.
İçeri düşerken.
İşkence görürken.
İşsiz kalırken.
Slogan atarken.
Okuldan atılırken.
O parka da yakışırdı, o bıyık da…
…
Anla.
Geçti…
…
Bak.
Hem arabanın alası.
Hem evin barkın tamam.
Hem mangır durumu iyi.
Hem vekil.
Hem Bakan.
Hem Başbakan.
Gelecek tamam…
…
Çok normal…
Çocuklar da isteyecek…
…
Zamanında ölecektiniz!
Şimdi çok geç…
…
İşkence yok.
Zindan yok…
Çekip vuran yok…
…
İktidar buracıkta…
…
Gölgelerden geldiniz, güneşli günleri getirdiniz.
Çocuklar da istiyor.
Onlar güneşi gördü, gölgeleri değil.
Ne var bunda?
Zaman bu…
…
Üstelik yaşıyorsunuz…
…
Ayakta ölen ağaca kim bakar?
…
Sitenize “Çocuklar geleceğimizdir” yazdınız.
Arasını bulun…
