Çayırın sabah ıslaklığında çıplak ayak koşturmuyorlarsa, nasıl bahsedebiliriz ufaklıkların mutluluğundan? Evreni kavrayabilecek o koca yürekler online oyunlara gömüldü müydü, utanmaz mıyız gelişmişliğimizden? Bu hafta, insanların sahte hedefler peşinde koştuğu, kendinden, doğadan koptuğu, yaşam algısını kaybettiği bir panayırın ortasında bazı hatırlatmalar...
Odanın içinde yanıp sönen satırlar duvardan indiler. Şimdi etrafında ona hesap soran soru işaretiydiler… Bozulmuş yaşamı anımsatan, iç bulandırıcı, neredeyse elle tutulacak kadar belirgin bir koku vardı etrafta. Koku, kadının yattığı yerden geliyordu. Kadınının yatığı yerde yaşamın değil ölümün çağrışımı...
“Meserret çocukların, yalnız Çocukların payıdır! ey güzel çocuk, dinle; Fakat sevincinle Neler düşündürüyorsun, bilir misin?.. T. Fikret Bu bayram sabahında tüm çocuklar giyinip, kuşansa, zengin kahvaltılar yapıp sevdiklerine koşsalardı ne güzel olurdu... Sevinçle başlasalardı güne; oyunla, şarkıyla, dostlukla ve barışla......
Sabah yine nemli bir hava hakimdi Kıbrıs’ta. Her şeye rağmen yaz aylarının sabahları hep güzel olurdu buralarda. Biraz sonra bastıracak sıcaktan habersiz gibi davranırdı gökyüzü. Ilık bir serinlik üflerdi pencerelerden odalara. Horozlar çoktan uyanmışlar, kediler avlarını aramaya çıkmışlardı bile. Kendini...
Ne hasta bekler sabahı, Ne taze ölüyü mezar. Ne de şeytan, bir günahı, Seni beklediğim kadar. N. F. Kısakürek Telefon ahizesinin ölü olduğunu düşündüğü bir gündü... Esas olan tellerde öldürülen anların korkularını yaşamaktı. Beklemek zorluğunu kim bilmez? Bazen bir cinnete...
Bu kenti ayrılıklar yıkacak bir gün biliyorum Ölümden şikâyeti yok ölüp gidenlerin ama Bir kızın kocaman gözlerinde yangınlar çıkıyor Acılar dehşetli kinlendiriyor beni Kabarıp duruyor içimde, kabarıp duran bir okyanus Yurdumu arıyorum batık bir tekne değilim Yurdumu arıyorum kızgın küller...
“Dürüstçe yaşadım ben, karşılığında, yüzüm doğan güneşe dönük öleceğim” Jose Mari Bugün Babalar Günü… İçinde barındırdıkları, çağrışımları, hesaba - kitaba çektikleri, kazandırdıkları, kaybettirdikleri ve değiştirdikleriyle… İnsan yaşamını daha anlamlı hale getirmek mi, yoksa pazara renk katmak için mi bilmem, bütün...
24 yıldır çalıştığım ve artık ikinci yuvam olan Doğu Akdeniz Üniversitesi sadece bilime değil, sanata da katkı sağlayan bir kurum. Kıbrıs’ın gözbebeği, Mağusa’nın bağrından çıkıp dünya çapında başarılara imza atmaya koşan bir gurur abidesi. Öğrencilerine dersler yanında farklı bakış açıları...
1990’lı yılların başıydı. İşe yeni başlamıştım. Kitaplara, şiirlere tutkun gencecik, dal gibi bir kızdım… Durmadan şiirler yazan, okuyan, araştıran, hevesli, heyecanlı bir şiir tutkunu. O zamanlar Mağusa Sanat Derneği vardı. Niyazi Hürbaş başkanlığını yapıyordu. İkiz Kilise’lerde şiir günleri düzenleniyordu. Şu...
“ki dünya uğuldayıp duran bir uçurum değil miydi zaten?...” (Ahmet Telli) ZİRVE YA DA DİP Zirve ya da dip. Bakılan, durulan noktanın merkezi. Ağır bir bedelin hafif düşüncesi. Sahte hedeflerin sırıtan ifadesi. Zirve ya da dip, sırlı aynaların kandırmacası. Hiçlik...
