DHA’nın dağıttığı bu haber internetin çeşitli sitelerinde yer aldı. Okurken beni derinden etkileyen bu öyküyü, bu mücadeleyi, kaybedilen bir oğulun ardından babasının onu yaşatma çabalarını insanlara örnek olacak bu çalışmayı paylaşmadan geçemedim. Koşar adım yaşayıp, bencilde kötülük yaparak, kalp kırarak,...
Bir varmış, bir yokmuş… Ezbere bir düzende, dört köşeli bir düzlükte, eksiklerin ve noksanların aritmetiğinin çıkarılamadığı bir ülke varmış. Öyle bir ülkeymiş ki bu, insanlar gülmeyi beceremedikleri için bilgisayarlar aracılığıyla gülme, öpme, sevme, özlem sembollerini yollarlarmış birbirlerine. Öyle çok ağrırmış...
Ellerimdeki kına kokusunun o gece bende yarattığı heyecanı bugün bile anımsayabiliyorum. Ertesi gün Bayram’dı. Gülünce dudaklarının kenarından yıldızlar dökülen kadın – annem- benim ve ablamın ellerine kına yakmıştı. Ben 5-6 yaşlarında falan olmalıydım, ablam da 8-9… O geceki ne büyük...
Tokat’tan döneli 2 hafta olmasına karşın orada tanıştığımız dostlarla hemen her gün konuşup yazışıyoruz. Bu özel buluşmanın hepimizin hayatlarında küçük de olsa bir öğreti olduğunu hepimiz biliyoruz. Ben, anlamı kaybettiğim bir zamanda yüzleştim kendimle yeniden, orada, o insanlar arasında. Kaybetmeye...
Bundan bir yıl önce şair arkadaşlarım Şirin Zaferyıldızı ve Dr. Arif Albayrak’ın Tokat’a gitmesi vasıtası ile tanışma şansı buldum Ünal Kar ve elbette Tokat ile... Ünal Kar, “TOKAT İLİ”’nin kültür sanat, turizm anlamında uğraş veren önde gelen gönüllülerinden. Sıcaklığı, hoşgörüsü,...
“EN GÜZEL, EN FOTOJENİK, EN SEMPATİK ÇOCUK KİM?” Gazetelerde ne çok rastlanır bu duyurulara? Kocaman kocaman manşetlerle verilir. En güzel çocuk mu seçilecek? Kimin haddine düşmüş bu, nasıl cüret ediyorlar bilmiyorum. İşin garibi de o duyurular yapıldıktan sonra yine o...
Kemal Sayar’ın Ruhun Labirentleri kitabını daha önce okumuştum. Yaz ayındaki Kıbrıs’taki gündeme duyduğum usanç, bıkkınlık had safhaya ulaşmıştı. Bir aylık iznimi evde, ailemle, sessiz, sakin geçirmek bana terapi gibi geldi. İnsanın özünü, doğumunun anlamını, neden yaşadığını neden var olduğunu sorgulamanın...
Acı der: YIKIL! (F. Nietzsche) Adan/m/ın gözleri, silik ışıkların gömüldüğü isli tepelerde oluşan karaltıların izini sürmeye yarayan bir pusula gibi uzanmakta. Gölgeler, bir labirentin giriş kapısı gibi salınmakta. Kaybolan ada/m/, kimliğini gövdesinde taşımaya gücü kalmayan bir ağaç gibi döküyor yapraklarını....
En çok kendi kapımı çalarım, en çok kendi kapım kapanır yüzüme. En çok kendim tıkarım girişleri, en çok kendi açılımlarımı kapı yaparım içime. Sezai Sarioğlu’nun dediği gibi “devlet” kesilirken insanlar birbirine, güç yarışçıları kalemlerini ok niyetine kullanırken her kapı bir...
Mavi aynasında suların: Boy verip görünmek istiyorum! Denize dönmek istiyorum! Gemiler gider aydın ufuklara gemiler gider! Gergin beyaz yelkenleri doldurmaz keder. Elbet ömrüm gemilerde bir gün olsun nöbete yeter. Ve madem ki bir gün ölüm mukadder; Ben sularda batan bir...
