Aynur Hekimoglu Gencecik yaşta gitti diye ağlıyordu annesi. Evde bir feryat figan... Ateş düştüğü yeri yakıyor; kolay değil başına gelen biliyor. “Giden gitti, geride kalanlara sabır” der büyükler. Aslında “vay gidene, vay kalana” İki yürekte aynı yanmakta... Ne teselli bir...
Aynur Hekimoglu Nefes aldığın kadar yaşayabilirsin bu hayatta… Aldığın her nefesi hissedebildiğin kadar Sadece var olmak değil, An’ı yakalamak ömrün boyunca… Üç günlük dünya’da Doğumla ölüm arasında Gülümseyerek göz kırpmak hayata… Yaşadığın yanına kar misali “Hissedebildiğin kadarsın” bu hayatta! ….....
Aynur Hekimoglu Hüzün müdür Aşk’ı hatırlatan? Aşk ’mıdır hüznü doğuran? Dudakları mühürleyip Yürekleri dolduran… ….. Üç harf yan yana kaç şekilde gelir bilir misin? Aşk dersin… Sen dersin… Ben dersin… Sen, ben biter; Biz dersin… Gün gelir “Git” dersin. Peki...
Elimde bir kutu çikolata, birkaç şekerleme ve taşıyabildiğim kadar oyuncak… Bir bayram ziyareti gerçekleştirmek için heyecanla yurdun yolunu tutuyorum. Bu ziyaretin benim için farklı bir önemi var. Adetdendir ya!... Bayramlarda küçükler büyüklerin elini öpmeye giderler. Bu sefer bu kuralı bozmuş...
Aynur Hekimoglu Tavan arasındayım, Loş bir ışık, tozlu raflar arasında anılarımda dolaşıyorum. Kullanılmış, bir kenara atılmış bir sürü eşya Bir sürü hatıra… Hatıralar arasında kenarı yırtılmış bir zarf gözüme ilişiyor… Üzerinde yılların tozu, Usulca alıp açıyorum, Yıllar önce kendime yazdığım...
Aynur Hekimoglu Her tatil dönüşü biraz daha özlerim Biraz daha anlarım Daha da sarılırım Ada’nın kokusuna Heyecanla başlayan tatil dönüşünün buluşmasında Huzur karşılar beni Koynunda beslediği umutlarla Ilık bir rüzgar eser Usuldan, Güneşi davet etmeden yeni güne Saçlarıma güneşin sarısını...
Aynur Hekimoglu Takvimin yaprakları tek tek kopuyor Her bir güne, bin anlam yüklüyor Ülkeler büyüyor, şehirler genişliyor,sistemler değişiyor İnsanlar ölüyor, yeni umutlar doğuyor Dün dünde kalıyor Bugün herşey kaldığı yerden devam ediyor… Ne için? Özgürce, insanca yaşayabilmek için! Yıllardır kendimce...
Aynur Hekimoglu Yıllar geçti… Yaralar iyileşti, Kabuk bağladı acılar… Gidenler çekti gitti, Kalanlar kalakaldı… Kaldığı yerden devam etmek adına Zamana hep meydan okudu ….. Eski evin bahçesinde buldu kendini Her tarafı ot kaplamıştı Üzerlerine basa basa ilerledi kapıya Cebinden çıkardığı...
Bayram sevincinde, Bir çocuk gülümsemesinde, Sıcacık sevgilerle Herkese Merhaba! Yeni bir güne sabahın ilk ışıklarında… Mutluluk adına Huzur adına Paylaşmak adına “An” ı yaşamak adına Kır zincirlerini! Beklentisiz başla, umutlu bir güne “Seviyorum” diyebilmek İnsana, kuşa, böceğe, çiçeğe… Hızla akıyor...
Aynur Hekimoglu İnsan ruhu, hep bir özlem hasret ve endişe içindedir. Geçmişe ait pişmanlıklar, Geleceğe ait kaygılar içinde kaybolup gider. Yürek sessiz ve sonsuz bir ağlayış içindedir. Tıpkı ney’in gögsünde ki delikler gibi… Duygularda pare pare eder yüreği Ağlarken...