Herkes “arkadaş” edinir.
Arkadaş önemlidir.
Bir dost.
Sırasında sırtınızı dayayacağınız güvenilir bir “yoldaş.”
…
“Arkadaş”ım da bana bir şey anlattı.
Anlatılanlar “arkadaş” sözcüğünün kökeni ile ilgiliydi.
Hikayesi şöyle:
“Arkadaş, eski Türklerde askerler savaşırken arkadan gelecek herhangi bir saldırıyı kontrol edebilmek için sırtlarını bir ağaca, kaya veya taşa vererek ok atarlarmış. Genelde bozkır hayatı yaşadıkları için bu sırt dayanan nesne genelde bir taş veya kaya olurmuş. Yıllar sonra bu sırt dayanan taşın ismi “arka-taş” iken arkadaş şeklinde yerleşmiş . Bugün de iletişim içinde olunan ve samimiyetine güvenilen kişilere verilen isimdir.”
…
Birçok arkadaşlıklar vardır.
Okul arkadaşı,
Sınıf arkadaşı,
Mahalle arkadaşı,
Meyhane (kadeh) arkadaşı,
Hayat arkadaşı…
…
Bunlar gibi birçok arkadaşlıklar arka-taş’ı anlatmaz pek.
Sırtınızı dayayacağınız arka-taş başka bir şey…
…
Günümüzde birçok arkadaşlıklar sosyal medyada oluşuyor!
İlgili sosyal medya sayfalarından size arkadaşlık teklifleri yapılır.
Siz de isterseniz arkadaş olursunuz.
Tıkladığınız anda arkadaşısınız!
Hiç tanımadığınız, hiç görmediğiniz, huyunu suyunu bilmediğiniz, dünyanın birçok yerinden insanla sanal dünyada arkadaşlıklar kurarsınız.
Sayfa arkadaşlıkları!
Bu arkadaşlıklar, sırtınızı bir kaya parçasına vereceğiniz arkadaşlıklardan uzaktır…
…
Bunlar da günümüzde gelişen arkadaşlıklar.
Ama doğrusu, bazan güzel arkadaşlıkların kurulmasına yardımcı olmuyor da değil doğrusu…
…
Türlü arkadaşlıklar vardır.
Arkadaşını arkadan hançerleyen arkadaşlar olduğu gibi,
Uğrunda ölmeye hazır arkadaşlıklar da vardır…
…
Yılmaz Güney’in “Arkadaş” filmi unutulmazlar arasındadır.
O filme yapılan “Arkadaş” müziği de.
Sözlerinin bir kısmı şöyleydi:
Bir kıvılcım düşer önce büyür yavaş yavaş
Bir bakarsın volkan olmuş yanmışsın arkadaş
Dolduramaz boşluğunu ne ana ne kardaş
Bu en güzel bu en sıcak duygudur arkadaş
…
Arkadaş meselesi şairlerin kalemine de dolanmıştır.
Can Yücel’in “Arkadaşlık” şiiri gibi:
Yalnızlığa dayanırım da, bir başınalığa asla,
Yaşlanmak hoş değil, duvarlara baka baka.
Bir dost göz arayışıyla,
Saat tıkırtısıyla…
Korkmam geçinip gideriz biz mutlulukla,
Ama
”Günün aydın, akşamın iyi olsun” diyen biri olmalı.
Bir telefon çalmalı ara sıra da olsa kulağımda.
Yoksa, zor değil, hiç zor değil,
Demli çayı bardakta karıştırıp,
Bir başına yudumlamak doyasıya.
Ama; ”Çaya kaç şeker alırsın?”
Diye soran bir ses olmalı ya ara sıra…
