Bir zamanlar üstünde yatılır önemsenmezdi…
Gün gelir aransa da bulunmaz; tek tük kalan bu eşyalar antik ürün haline gelir…
Demir karyola sustalarının gıcırdayan sesi kalır kulaklarınızda…
…
Zaman akıp giderken her şey değişir…
Her şey değişirken yaşanan sokaklara yabancı olabilir insan ki kötü bir şeydir…
En kötüsü de yaşanan yeni mahalle ve sokaklarda yabancı gibi yaşamaktır…
…
Gaz ocaklarından önce yaygın olarak islim kullanılırdı…
İslimin altında bir yakıt haznesi bulunurdu…
Yakıt (lambasuyu) bu hazneye doldurulur, haznede bulunan bir pompa vasıtası ile yakıt islimin gözenekli başına verilir ve islim her pompalandığında ateşi güçlenirdi…
Zaman gelir kömürlü ütüler gibi islim dönemi kapanır, kulaklarınızda o pompanın sesi ve ateşin tıslaması kalır…
…
Eskiden hayat siyah ve beyazdı da en güzel renkler siyah ile beyaz mıydı?
Günümüzde onca ışık, onca renk niye kapkara yapıyor hayatı?
…
Ahşap radyolardan haberler ve şarkılar dinlendiğinde zaman zaman karıltılı-hışırtılı sesler çıkardı, dinlenen neyse bu seslerle birlikte dinlenirdi…
Öte yandan pikaplarda plaklar dinlendiğinde, iğne cızırtıları stüdyo kaydının içindeymiş gibiydi ve sanki müziğe eşlik eder gibi algılanırdı…
…
Hayatın bir sesi vardı; gürültüsüz ama hışırtılı…
…
Biri öldüğünde ortalık mersin ağacının kokusuna gömülürdü ki ölenler bu kokuyla birlikte gömülürlerdi…
Karanfil, sardunya ve güldamlaları, mersin dalları ile bir demet haline getirilirdi ki, bu mersin dalları törenlerde de kullanılırdı…
…
Şeherin kendine özgü bir kokusu vardı…
…
Ev ve apartmanların üstüne su depolarının kondurulmadığı dönemlerdi…
Böyle dönemlerde Lefkoşa’ya kuş bakışı bakıldığında, toprak kiremitli, kerpiç duvarlı evlerin selvi, çam, efkalipto ve narenciye ağaçlarının arasında bir ahenk içinde bulundukları görülürdü…
Evlerin ahengi insanlara mı yansırdı, yoksa insanların ahenk içinde yaşaması şehre mi yansırdı?
…
Bir şehrin ahengi bozulduğunda, içindeki hayat da bozulur…
Ya da bir hayatın ahengi bozulduğunda, o şehirde ahenk kalmaz…
