Başbakanımız her zaman olduğu gibi pembe gözlüklerle bakmamızı tavsiye ediyor. “Salgın bize gelmez, sokağa çıkma yasağına gerek yok” falan dediği gibi, şimdi de “bizi aydınlık, güzel günler bekler” diyor…
Haydi, gamlı baykuşluk etmeyelim, inanalım diyorsun, ama aynı saatlerde Maliye Bakanı Mayıs’tan sonrasının karanlık olduğu konuşmaları yapıyor. “Türkiye’den para istedik, gelmezse borçlanacağız, olanı paylaşacağız, her şeye eşit” falan diyerek ne kadar çaresizlik içinde olduğumuzu anlatıyor.
O da yetmiyor yine aynı gün bu kez Başbakan Yardımcısı bombayı patlatıyor; “6 ay sonra bir devlet bulmayabilirsiniz”…
Mesaja bakın… Resmen iflas bayrağını çekmiş… Tam bir skandal!
Aslında bu bir itiraf; “yapamadık, yapamayacağız”… Başka hiçbir anlamı yok…
İyi de madem ki devleti ortadan kaldıracak kadar kötü bir durum görüyorsunuz, niye çekilip başkalarına şans vermeyi düşünmüyorsunuz?
İlla batırana kadar kalacak mısınız? Böyle bir ego olabilir mi?
Ben kesinlikle o görüşte değilim. Bu ülke öyle ikide bir işaret edildiği gibi 63-74 şartlarında değildir. Ne kadar çarpık olursa olsun kurumsallaşmış bir yapıya, kaliteli insan gücüne sahiptir ve en önemlisi bu topraklarda yaratılmış devasa bir sermaye vardır.
Çaresiz değiliz, sadece şansızız o kadar….
Böyle bir kriz bizi böyle bir yönetimle yakaladığı için şansızız…
Siyasi gailesi olmayan, önceliği ona buna değil, kamunun çıkarına veren, iş bilen, teknokrat bir hükümet ben eminim ki bu hükümetin yapamadıklarını yapacaktır. Ellemeye cesaret edemedikleri kaynaklara ulaşabilecek, ülkeyi rahatlatabilecektir…
Devlet bulamayabiliriz sözü kabul edilebilir bir ifade değildir. Hem de bu devleti en iyi şekilde koruma, yaşatma yemini etmiş, bu görevi bizzat ifa etmek üzere makama gelmiş biri tarafından. Ne demek yani, biz bu basiretsizlikle uçurumdan uçmayı mı bekleyelim?
Başarısızlık, morallerini bozmuş, umutlarını kırmış olabilir, o zaman gereğini yapacaklar, “sorry” deyip istifalarını verecekler.
Bunun başka izah tarzı yoktur…
