CTP ile başlayalım.
Mehmet Ali Talat’ın “ağır abi” rolünden ve partiyi genç jenerasyona devredip, “elini yıkayıp” çıkmasından sonra genç jenerasyonun yeni bir umut yaratacağı zannediliyordu.
“Zannedenlerin” başında da ben geliyordum.
Uzlaşma ile başkanlığa seçilen Tufan Erhürman’ın otoritesine ve yönetim şekline uyulacağı ve CTP’nin yeniden, varolma kaynağı olan “demokratik merkeziyetçilik” ilkesine geri döneceği beklentileri kelimenin tam anmalıyla çöktü.
Önce kurultayda çöktü.
Yaşlısıyla-genciyle herkesin yer alacağı bir Parti Meclisi dizayn etmeye çalıştı Tufan Erhürman. Eski başbakanlar, bakanlar, milletvekilleri, ilçe başkanları ve nicelerini aday olmaları için teşvik etti.
Fakat, hiçbirine sahip çıkamadı. Birçoğu, vefasızlık örneğinin timsali olarak parti meclisine giremediler bile.
Geride kalanlar zaten geçmiş dönemdeki komplocu tarzlarını sürdürdüler ve parti meclisine girdiler.
Sonra Parti Meclisi’nde Genel Sekreter’in seçilmesi ve Merkez Yönetim Kurulu’nun oluşumuyla ilgili büyük sorunlar yaşandı.
O kadar ki koskoca CTP Merkez Yönetim Kurulu’ndaki görevlendirmeyi kamuoyu ile paylaşamadı.
Üstelik görevlendirilemeyen MYK’dan da istifalar başladı.
Mağusa orjinli topyekün istifalar da işin çabası.
Anlayacağınız CTP kendi bindiği dalı kesmeye devam ediyor.
Devam ederken de sorunlarının ideolojik değil ahlaki olduğunu gösteriyor herkese.
CTP, devrimci ahlaktan uzaklaştığı zaman kişilerin veya çıkar gruplarının hırslarına yenik düştü.
Şimdilerde de bunun bedelini ödüyor.
***
Benzer şeyler TDP’de de yaşanıyor.
Kişisel hırsların göz kararttığı ortamda TDP karpuz gibi ikiye bölünüyor.
Eskiler hatırlayacaklar, televizyonlarda Brezilya orjinli pembe diziler vardı.
Kimin eli kimin cebinde olduğu belli değildi.
TDP, Cemal Özyiğit yönetiminde Lefkoşa Belediyesi ve cumhurbaşkanlığı gibi muhteşem zaferler yaşamasına rağmen, Brezilya dizilerinden beter konularla kendi ayağına kurşun sıkıp, sakatlanmayı tercih etti.
Şimdilerde de topallaya topallaya bir yerlere yürümeye çalışıyor.
***
Kim ne derse desin, sağ partiler yeniden koalisyon kurarak adeta hayat buldular.
Bağımsızların desteği ile kurdukları hükümetin birkaç aylık olacağını sananlar yanıldılar.
Gayet iyi bir şekilde hedeflerine ilerliyorlar.
Hedefleri bu yıl içinde yapılacak bir genel seçime hazırlanmaktı.
Bu hazırlığı çok iyi götürüyorlar.
Memurun maaşını ve on üçüncü maaşını gününde ödüyorlar.
Çiftçinin, hayvancının, narenciyecinin alacaklarını aksatsalar da ihmal etmiyorlar.
CTP hükümetinin maliye bakanı marifetiyle ekonomik protokol bekçiliğini yapmıyorlar ve kamuda bulabildikleri her noktaya istihdam gerçekleştiriyorlar.
Anlayacağınız statükoya uygun bir şekilde seçime hazırlanıyorlar.
***
Kapsam dışı olan bir tek Halkın Partisi’dir.
Bu fenomenin nereye varacağını herkes gibi ben de merak ediyorum.
Ama şunu görüyorum ki;
Kudret Özersay Başkanlığı’ndaki Halkın Partisi hem solun hem de sağın ciddi rakibidir…
