2012-13 futbol sezonu 1. Lig karşılaşmalarında, zirve mücadelesinde liderlik koltuğuna hiç oturmamasına rağmen, ilk beş takım arasındaki puan farkını “istikrarlı” bir şekilde koruyan Mor Menekşe ile 21. haftaya kadar “sessiz ve derinden” giden ve daha sonra da sergilediği performans ile “doğrudan” Süper Lig’e çıkma şansını yakalayan, ancak, Ozanköy karşısında aldığı mağlubiyetle bu fırsatı kaçıran Düzkaya arasında dün oynanan karşılaşmayı Mormenekşe 2-1 kazandı ve Yeniboğaziçi ile Yalova’dan sonra Süper Lig’e yükselen üçüncü takım oldu.
İlk devrede; kontrollü oyunu tercih eden takımlar, orta alanı kalabalık tutarak ileri uç oyuncularına attıkları kontra toplarla neticeye gitmek istedi. Ancak, Düzkaya’dan Başak ve Hüseyin Türk’e, Mor Menekşe’den de, Cemil’in desteğindeki Sami ve Ahmet Demir’e “kontrolsüz” atılan uzun toplardan bir sonuç alınamadı. Ayrıca, ikinci bölge oyuncularının final pasları organizasyonundaki yetersizliği, takımların gol pozisyonu üretmelerine engel teşkil etti. Nitekim Düzkaya’nın attığı gol, organize ataktan ziyade, kendisine atılan ara pası çok iyi değerlendiren Aksel’in “becerisinden” oldu. Süper Lige terfi için “galibiyete” ihtiyacı olan Düzkaya, golden sonra skoru koruma içgüdüsü ile oyunu kendi yarı alanında kabul etmeye ve bu arada Aksel’in liderliğinde daha iyi takım oyunu oynamaya başladı. Ve bu arada futbolcu ve taraftarlar, Aksel’in ceza alanı içerisinde “düşürülmesinin” bariz gol şansının ihlali-penaltı ve kırmızı kart olduğunu iddia ettiler. Mağlup duruma düşen Mor Menekşe, müdafaayı ileride kurup, oyunu rakip alana yığmaya çalıştı ise de, oyunu yönlendirecek futbolcularının olmaması, hem çok top kaybına sebep oldu, hem de organize atak düzenlemelerini engelledi. İkinci devrenin önemli bölümünde takımlarda “mental” olarak önemli bir değişiklik olmadı. Düzkaya, rakibine nazaran daha derli toplu oynamaya devam ederken, Mor Menekşe Süper lige yakışmayacak bir tempoda zamanı öldürmeye devam etti. Ancak 64. dakikada, kaleci Serkan’ın ayağı ile uzaklaştırmak istediği topu rakibi Serhan’a kaptırması ve bu oyuncunun da Mor Menekşe’ye hayat veren golü rakip ağlara bırakması, oyuna “kalite” değil ancak, “mücadele” ve onun ürünü olan “heyecan” getirdi. Golden sonra Düzkaya’nın baskısı ve oyunu rakip kalede oynaması kendilerine gol kazandırmadı. Aksine, Düzkaya’nın aile boyu kontrolsüz ileri çıkışlarından yararlanan Cemil, orta alandan kaptığı topla maçın sonucunu tayin eden ikinci golü, elini kolunu sallaya sallaya attı.
