Son dört beş gün gerilere gidip siyasal sorun etrafında bugüne kadar gelinen noktaya kadardaki ayak izlerine baktım. Hemen söyleyeyim, taraflar mehter takımı gibi iki ileri bir geri gidiyorlar! Temkinli ve kuşkulu! Öyle bizimkiler gibi “hemen çözüm” falan demiyorlar. Hatta İngiliz’in brexsit’ini bile andıran önerileri var Rum tarafının! Mesela “garantiler konusuna yaklaşımları!”
Haberi geçtiğimiz günlerde Filelefteros verdi. Bizim medyaya aktarıldığınca Rum tarafı Montana’ya Türkiye’nin garantisi konusunda üç öneri ile gidiyor.
- Garanti anlaşmasındaki Türkiye’nin tek yanlı müdahalesinin kaldırılması.
- Çözüm olursa Türk askerinin yüzde 80’den fazlasının hemen adayı terk etmesi. Kalan askerin de ayrılma süresinin takvime bağlanması.
- Dört yıl içinde son Türk askeri de çekildiğinde Kıbrıs Türkleri eğer “çözümün işleyebilirliği” ile “güvenli” olduğunu görüp federal yönetime katılımlarından memnun ve mesutsalar; yola devam edilsin denecek kalan asker de gidecek. Yok “memnun değiliz” derlerse zaten askerler gitmeyecek tabi çözüm de çökecek!
REFERANNDUM GİBİ: Aslında bugüne kadar sıfır garanti, sıfır asker diyen Rum tarafının bu tip öneriler hazırlığında olması (eğer doğruysa) insanın aklına “bayram değil, seyran değil, eniştem beni niye öpüyor” lafını takıyor!
Çünkü bu haberler yayıldığı sırada Anastasiadis bir Alman gazeteciye, “Türkiye eğer çözüm istiyorsa Kıbrıslı Türkleri dinlemelidir, Kıbrıs’ta garantöre ihtiyaç yoktur” demiştir… (Kıbrıs Türklerinin TC’nin garantisini istemediği yalandır, aksine sık sık hem Sn. Akıncı hem de geçtiğimiz gün Meclis Başkanı Siber Kıbrıs Türk halkının TC’nin garantörlüğünü özellikle istediğini söyledilerdi.)
HATIRLATALIM. Türkiyesizleştirilmiş bir Kıbrıs isteyen Rum tarafının içte ve dışta yaptığı uluslar arası türlü çeşitli anlaşmalarında kesinlikle Yunanistan da vardır, Yunanistan’sız hiçbir anlaşma ve ittifaka imza atmamaktadır!
Buna karşılık Kıbrıs Türk halkını “TC’nin garantilerini zaten istemiyor” yalanına sardığı politikası içine koyuyor! Daha açıkçası “tanınmış devlet oluşunun siyasi ve ekonomik olanaklarını tepe tepe Rum-Yunan çıkarları için kullanırken, Kıbrıs Türk halkını Türkiye’den ayrıştırıyor, garantiler sorununu da türlü çeşitli maskaralıklarla sulandırıp etkisizleştirmeye çalışıyor!
AYNİ politikanın bir başka versiyonu Başbakan Binali Yıldırım’ın Çipras’la Atina’daki görüşmesinde yansıdı! Yunanistan Türkiye’nin yat turizminin önünü tıkamak için geçiş yollarında sürekli askeri tatbikatlar yaparken, Yıldırım’a şikâyetle “it dalaşları ve TC’nin denizlerdeki askeri tatbikatlarından yakındı!” Politika ortada: “Türkiye’den korktuklarını, tedirgin olduklarını dünyaya yansıtmak! Yeter ki Türkiye suçlu sandalyesinden hiç kalkmasın! Neyse ama 28 Haziran’a az kaldı!
**********
BUNDAN SONRASI DEVLETİ HAZIRLAYALIM
Çözüm olsa da olmasa da her iki siyasi konum içinde geleceğin Kıbrıs’ını fakat özellikle çözüm halinde görmeyi çok isterim çünkü öylesi bir çözümde önce “federal devlet” olacağız!
Ayrıca Kuzey’de kendi kurucu devlet hakkımızda özerk de olacağız! Dolayısıyla bölgemizde kendimizi yönetirken, federal devlet anayasasına da bağlı kalacağız.
Ancak bitmeyecek! Ayni zamanda AB üyesi oluşumuz nedeniyle müktesebatını uygulamak yükümlülüğünde de olacağız!
Kısaca hem kendimizi “yöneteceğiz hem yönetileceğiz!”
DURUMUN siyasi atraksiyonunu geçtim! Sosyoekonomik yönden hazır mıyız tüm bu “yerine getirilmesi gereken kanun ve nizamlarla anlaşmalara?” Yoksa öğrenecek miyiz de kim öğretecek?
AB tecrübe ve ekonomik becerisiyle çok üzerimizde olan Güney Rum Kurucu devleti mi?
Olası çözümde AB dışında kalacağı için bırakın Kuzey’e yatırımları ile yardımları, vizesiz adımını bile atamayacak Türkiye mi? Yoksa AB’li uzmanlar mı?
Mesela geçtiğimiz gün Sanayi Odası Başkanı Mustafa Kaymak yerli üretimin korunması için ithal ürünlerin fonlarının artırılmasını ve girdilerin de düşürülmesini önerdi. Önerdi ama olası çözümde AB ile gümrük birliği, Güney’le serbest ticaret ahkâmlarında yeni bir sosyoekonomik sistem oluşurken; böylesi öneriler yine yapılabilecek mi?
BUNA karşın ne olmalıydı? KKTC’deki üretim politikası ithalata çok bağımlı kalmadan ihracatı öne çıkaran bir ekonomik sistem üzerine oturtulmalıydı. Bu da ithal mallarının fonlarını yükseltmekle değil örneğin üretimi sürekli teşvik etmekle gerçekleştirilecekti. Oysa süt sorunu içinde kaybolup giden hellimi bile o üretim ve kalite sorunundan kurtaramadık ki ihracatından çok daha büyük gelir bekleyelim.
Öte yandan son günlerin flaş haberi “zirai ilaç kalıntılarının denetimi yapılamadığından resmen ve aylardır sebze meyvelerle zehirlendiğimizdir!” Kaldı ki ihracata yönlendireceğiz!
Evet anladık, devlet olmaya hazır değildik olamadık! Anladık ki Rum’un bıraktığı mülk bizi ganimete, hazırcılığa ve rant ekonomisine bulaştırdı hastalık hâlâ devam ediyor!
Anladık, üniversitelileşme olayını bile bakkal dükkânı açmak esamesine düşürdük!
Bari çözüm olsa da olmasa da artık kendimizi şu AB’ye adapte edecek bir sisteme sokmak için çabalayalım, yoksa bu gidişle Rum’un zokası olmaktan öte bir şey olmayacağız!
**********
KISACA TAKILDIĞIM: (KİMİ VATANDAŞ YAPARSINIZ?)
Adı Tamer Çökü. 1981 doğumlu yani 36 yaşında. Evli 2 çocuk babası. Konuşurken “Kemal Deniz Dana ile Hayati Köse öğretmenlerimdi” diyor. 18 yaşını doldurduktan sonra başlamış “vatandaşlık” için müracaatlara. Halâ devam ediyor!
Hiçbir vukuatı yok! Vatandaş olmaması için hiçbir kusuru da yok. Çakı gibi adam, ekmeğini çalışarak kazanıyor.. Ve bu adamı “vatandaş” yapmıyorlar! Bana durumunu anlattığında şöyle bir soruşturdum söyledikleri doğru. Peki neden çoktan vatandaş yapılması gereken bu insanı vatandaş yapmıyorsunuz? Film Artisti olmadığı, Şarkıcı Türkücü olmadığı için mi? Cebi şişkin kalantor, üç kağıtçı, kapkaççı, dolandırıcı olmadığı için mi? Nedir bu devletin “vatandaşlık kriterleri?” Bu kriterlere uygun olduğu için mi vatandaş yapılmadı? Biraz da insaf ve adalet yahu!
