ODTÜ’den mezun olduğum 1986 yılında gazetecilik yapmak yoktu aklımda…
Mühendislik okumuştum ve Türkiye’de iş bulmuş olmama rağmen memlekete dönmeyi seçtim.
Amacım bu ülkede hizmet etmekti.
Kıbrıs Türk insanının bu topraklara en zor koşullarda sahip çıkmak için verdikleri mücadele bana hep ilham oldu.
Gün geldi yolum BRT ile kesişti.
O gün çok önemli bir karar vermiştim. Mühendislik değil, gazetecilik yapacaktım.
Ocak 1991’de BRT’nin kapısından içeri girdim.
Haber Merkezi’nde çalışmaya başladım.
Yıllar çabuk geçti doğrusu…
Ve ben bugün BRT Müdürü konumundayım.
Makamlar gelip geçicidir.
Önemli olan insanın içinde yetiştiği toplum için yaptıklarıdır.
Ben 1991 yılında gazeteci olmayı seçtim.
Ve gelinen aşamada da gazeteci olmaya devam edeceğim.
Ülkem ve Kıbrıs Türk halkı için bir gazeteci olarak katkı koymayı sürdüreceğim.
Bugün bir ayrılık yazısı yazmak zorundayım.
İnanın ki bu satırları yazarken içimden bir şeyler kopuyor.
Ama biliyorum ki bu ayrılık uzun bir ayrılık olmayacak.
En kısa sürede yeniden burada buluşacağız.
Bugün Havadis okurlarından izin istemek için yazıyorum.
Malum, Bakanlar Kurulu geçtiğimiz hafta beni BRT Kurumu Müdürlüğü’ne atadı.
Şimdi orada yeni bir sayfa açmam gerekiyor.
BRTK Müdürlüğü çok zor bir görev.
Hayatta kolay olan ne kaldı ki?
Bu zor görevin üstesinden gelebilmek için bir süre sizden izin istiyorum.
Havadis okuyucularının bunu anlayışla karşılayacaklarını biliyorum.
Benim 22 yılım BRT’de geçti.
Orada bir kenara itildiğim dönemde Havadis Gazetesi bana kapılarını açtı.
“Gazetecilerin Gazetesi”nde gazetecilik yapmaya devam ettim.
Meslekten kopmadım.
Düşüncelerimi sizinle paylaştım.
Bazılarına katıldınız, bazılarını eleştirdiniz…
Yaptığım röportajları okudunuz.
Şimdi onları kitaba dönüştürmemi beklediğinizi biliyorum.
Bunu da yapacağım.
Bu noktada bana Havadis’in kapılarını açan başta sevgili Başaran Düzgün ve Hüseyin Ekmekçi’ye, zor günlerde yanımda olan tüm Havadis ailesine teşekkür ederim.
Bu bir veda yazısı değildir.
Sadece bir ara vereceğiz.
BRTK’ye yoğunlaşacağım.
Bu görevi de en iyi şekilde yapacağım.
Ve kısa bir süre sonra bu toplumun içerisinden yetişen bir aydın olmanın getirdiği sorumlulukla yine yazmaya başlayacağım.
BRT Müdürü olmak yazı yazmama, ülkemle ilgili düşüncelerimi bir aydın olarak kamuoyu ile paylaşmama engel değildir.
Ara vermek istememin nedeni BRTK’nın birikmiş sorunlarına odaklanmak istememdendir.
Şunu bilmenizi isterim ki bu ara çok uzun sürmeyecek.
Yıllarca bir BRTK çalışanı olarak görüş ve düşüncelerimi kamuoyu ile paylaştım.
BRTK’deki görevimi de her zaman en iyi şekilde yaptım.
Havadis, BRTK’dan dışlanma sürecinde sığınabildiğim bir liman oldu benim için.
Hayatta aldığım her görevi en iyi şekilde yapmaya çalıştım…
Şimdi BRTK Müdürü sıfatı ile de öyle yapacağım.
Ama dedim ya işler çok birikti…
Birikmiş işleri ve sorunları bir çözelim, BRTK’da bir sinerji yaratalım, yine burada yazmaya devam edeceğim.
Bir aydın sorumluluğu ile düşüncelerimi sizlerle bu köşede paylaşacağım.
Şimdi kısa bir ara istiyorum…
