Toplumsal gailelerle bu yazıyı kaleme alıyorum…
Suriye’de çocuklar ölüyor…
Mısır, Rabia Meydanı’nda insanlar “kuş” gibi avlanıyor…
Yüzlerce çocuk, genç, anne, baba…
Orta Doğu kaynıyor.
Gaz odalarında nefessiz kalıyor, ölüyor…
Tüm bu kaynamanın altında demokratikleşme ve sivilleşme kavgası yatmaktadır.
Orta Doğu, bu iki ana unsur nedeniyle kaynarken, KKTC’ye bir bakalım…
KKTC yeteri kadar sivil ve demokratik bir ülke mi?
Hem CTP…
Hem UBP…
Hem de DP…
Üçü de ciddi bir şımarıklıkla hareket etmektedir.
UBP’nin de…
CTP’nin de…
DP’nin de…
Seçim döneminde söyledikleri arasında temel bazı konular dışında fark var mı?
Yoktur…
Ama ne vardır?
Makam kavgası vardır…
“Ben ne olacağım” ana fikrinden yola çıkarak, sürece liderlik eden ya da karar alma mekanizmalarında yer alanların partilerine “kişisel kaygıları ile” yön verme çabaları vardır.
Oysa DP de…
UBP de…
CTP de bu topluma hizmet etmek zorundadır…
Bırakın gençler hizmet etsin…
Son yedi senede…
Yani 2009 ve 2013 Erken Genel Seçimlerinde, Parlamento ciddi bir yenilenme yaşamıştır.
Meclis’te ilk ve ikinci dönemini yaşayan vekillerin oranı yüzde 80 civarındadır…
Girne’de yüzde 50 yenilenme yaşandı, sadece son seçimde…
Güzelyurt’ta yüzde 67…
İskele’de yüzde 60…
Lefkoşa’da yüzde 43…
Mağusa’da yüzde 61…
Genel ortalama ise yüzde 60 civarındadır…
Yani halk…
Son iki seçimde…
Ülkeyi yönetenlerin profilini yüzde 60 ortalaması ile değiştirdi…
Peki halkın beklentisi “yüzlerin değişmesi” mi?
Değildir…
Beklenti “hizmetten” yanadır…
Sivilleşmedir…
Demokratik adımların atılmasıdır…
Anayasa’nın geçici 10’uncu maddesinin kaldırılmasıdır…
Askerlik süresinin daha da kısalması…
Belki adadaki asker sayısının azaltılması…
Mahkemelerin daha hızlı çalışması…
Seçim ve Halkoylaması Yasası’nın değişimi…
Daha etkin belediye hizmetleri…
Sağlık ve eğitim hizmetleri alınmasıdır…
Neler yaşıyoruz?
Peki, siyasi partiler…
Milletvekilliğini kazananlar, seçim sonrasında verilen mesajı nasıl algıladı…
Şimdi yaşayarak öğreniyoruz.
Herkesin bir “manifestosu” var…
DP, “koltuk değneği olmam” diye tutturdu…
UBP, kendi iç sorunları ile kavga ederken, CTP-DP’nin uzlaşamamasını fırsat bilerek, “Neden Başbakanlık bizde olmasın” havasına kapıldı…
CTP ise ne istediğini bilmeyen bir parti görünümünde.
Bremen Mızıkacıları gibi…
Her kafadan bir ses çıkıyor…
Bu halka kim hizmet edecek?
Seçimlerde verilen mesaj nettir…
CTP programı ile yüzde 40 oranında bir destek almıştır…
Halk da yürürlükte olan, TC- KKTC ekonomik protokolünün revizyonuna destek vermiştir.
Bunu doğru anlatmak…
Üzerine doğru programlar inşa etmek…
Koalisyon hükümetinin görevidir…
Serdar Denktaş doğru söyledi…
DP’nin de seçim döneminde halka verdiği söz vardır…
UBP’nin de vardır…
Sandıktan çıkan sonuç, CTP-DP koalisyonudur…
Hükümet eden UBP yüzde 50 oranında oy kaybederken, CTP ve DP oy artırmıştır…
Sandık, CTP-DP koalisyonunu dayatmaktadır…
Doğrudur…
Ama bir şey daha vardır…
“İcraat hükümeti” kurulmak zorundadır…
Beni, bizi ilgilendiren de budur…
Bu hükümet CTP- UBP mi olacak…
Bana uyar…
UBP- DP mi olacak… Olabilir…
Aslolan, yukarıda sorulan sorunun “pozitif” cevabıdır.
Bu halk, hizmet istemektedir.
Köklü değişimler…
Sivilleşmeye yönelik adımlar…
Demokratik bir ülke…
Bunların tümünü beklemek, bu halkın “hakkıdır”…
Bunun aksinde davranan kim isterse olsun…
UBP de…
DP de…
CTP de…
Halka ihanet içinde sayılacaktır.
İktidar da ulvi bir görevdir…
Ana muhalefet olmak da…
Yeter ki parti görevini tam yapsın…
Ne dedim yukarıda…
“Ben ne olacağım” ana fikrinden yola çıkarak, sürece liderlik eden ya da karar alma mekanizmalarında yer alanların partilerine “kişisel kaygıları ile” yön verme çabaları vardır.
Oysa DP de…
UBP de…
CTP de bu topluma hizmet etmek zorundadır…
Halka hizmeti reddederek “kişisel veya zümresel” ikbali peşinde koşanlar, bu halka en büyük ihaneti etmiş sayılacaktır…
“Toplumsal gailem” bu uyarıyı yapmam gerektiğini dayattı…
Sürç-i lisan ettiysek affola…
