Kıbrıs Türk eğitim tarihine damgasını vurmuş çok önemli bir değeri geçtiğimiz hafta kaybettik. Kemal Yücel’i çok geç tanıdım. Keşke çok önceleri tanıyabilseydim. Bir gün gazetemizin Yazı İşleri Müdürü Hüseyin Ekmekçi beni aradı ve “gel da bir adamcık seni aradı, yazılarını beğeniyormuş, seninle görüşmek ister ismi da Kemal Yücel” dedi. Yıl 2009 aylardan Ağustos. Tabii ben heyecanlandım. Yazılarımın böyle bir duayen tarafından beğenilmesi beni onore etmişti. Ben de Kemal Yücel’in çok önemli bir eğitimci olduğunu biliyorum ancak kendisi ile tanışma fırsatım olmamıştı. Böylesine önemli bir eğitimci bizi çağırdı gitmemezlik edemezdik. Hüseyin Ekmekçi ile birlikte evine gittik.
Karşımda masmavi gözleri ile yakışıklı, bakımlı, bembeyaz saçları taranmış, dinç bir ihtiyar vardı. 86 yaş için çok dinç ve bakımlıydı. İlk izlenimim bu olmuştu. Koyu bir eğitim sohbetine girmiştik. Sohbetimiz iki saati aşmıştı. Ekmekçi “of puf” etmeye başlayınca kalkmak zorunda kaldık. Yoksa bana kalsaydı saatlerce sohbet edebilirdim. Kemal Yücel ile bu sohbetleri birkaç kez daha tekrarladık. Onu Kanal Sim’de yayınlanan “Bilimsel Eğitim” programına da davet etmiştik.
Kemal Yücel ile yaptığım tüm bu sohbetlerden sonra edindiğim izlenim, çok çağdaş bir eğitimci olmasıydı. Bugünün en önemli eğitim paradigmalarından biri olan “öğrenci merkezli eğitim” veya bireysel yetenekleri göre eğitimi öne çıkaran “çoklu zeka kuramı” gibi kuramları kendi öğretmenlik yıllarında uyguladığını söylemesi beni çok etkilemişti.
Kemal Yücel sohbetlerimizde kendinden sonra gelen kuşağın daha otoriter bir anlayışla eğitime yön vermesini sürekli eleştirirdi. Kıbrıs Türk eğitim tarihinde Kemal Yücel kuşağı ki bunların arasında Köfünyeli Hüseyin Kişi, Baflı Hüseyin Irgat, Gönendereli İsmail Savalaş sayılabilir. İşte bu kuşak modern bir eğitim anlayışına sahipti. Benim bu konudaki yorumum; Bu kuşağın çağdaşlığı hem İngiliz pragmatizminden hem de Türkiye’deki Köy Enstitülerinden etkilenmiş olmalarındandır. Daha sonra gelen kuşağın daha otoriter ve öğretmen merkezli bir öğretimi tercih etmelerinin nedeni ise Türkiye’de hem Köy Enstitülerinin kapatılmış olmasına, hem de Kıbrıs’ta İngiliz Sömürge Yönetimi’nin son bulması ve eğitimde İngiliz etkisinin azalmış olmasını bağlayabiliriz. Bırakınız Kemal Yücel kuşağı sonrası dönemi, bugün bile okullarımızda “öğrenci merkezli” bir öğretim yürütüldüğünü söylemek çok güç…
Neredeyse eğitimin her kademesinde görev yapmış olan Kemal Yücel’in bugüne dair yaptığı yorumlar da tam bir ders niteliğindedir. Gerek dil gerekse din eğitimi ile ilgili ortaya koyduğu çözümlemeler konulara ne kadar bilimsel ve çağdaş yaklaştığının göstergesi olsa gerek…
Kemal Yücel ile Ağustos 2009’da yaptığımız röportajda bakınız İngilizce ve din eğitimi ile ilgili neler söylemiş: “her yabancı dil zordur ancak bizde bir de metot sorunu vardır. Biz Kıbrıs’ta grammar( dilbilgisi) ağırlıklı işliyoruz dersleri. Esas çocukları konuşturmak gerekir. Konuşturmak da emek ister. Üstünde durmak gerekir. Bir de İngilizce ders verecek öğretmenlerin de iyi İngilizce konuşması gerekiyor.
Kur’an kurslarına karşıyım ancak doğru dürüst bir din eğitimi de olmalı. Babam Mesarya bölgesinin kadısıydı ancak ben ne namaz kılarım ne oruç tutarım. Çocuklara dini bilgiler verilmeli. Öğretmenler bunu yapacaksa, öğretmenler de kendilerini bu konuda geliştirmelidir. Çünkü din hassas bir konudur ve yanlış bir şey verilmemelidir. Arapça bilen biri olarak bu dil çocuklar için çok zordur. Çocuklar Arapça okudukları duaların anlamını bilmez ve ne olduklarını anlamaz. Kıbrıs Türk toplumu için çağdaş bir din bilgisi eğitimi daha uygun olur.”
Kemal Yücel’in ardından o kadar çok şey var ki söylenecek. Ancak son bir şey daha söylemekte yarar var. Kemal Yücel’in ismi ve fikirleri yaşatılmalı, gelecek nesillere taşınmalıdır. Yani 6 yabancı dil bilen ve dil eğitimine önem veren, öğretmenlik, müdürlük, Eğitim Bakanlığı’nda başmüfettişlik yapmış Kemal Yücel’in ismi şu şekilde yaşatılamaz mı?
“Kemal Yücel Türk Maarif Koleji”
