“İflas etmek üzere olan Yahudi bakkal, eski defterleri karıştırır” sözü misali, yazı yazmaya zorlandığım ve ara verdiğim zamanlarda eski gazete arşivlerini karıştırmaya bayılırım.
Bayılırım ama her defasında aynı şeye toslarım: Tekerrür eden tarihe.
Yani, insan denilen varlık kendi kendini tekrarlayıp duruyor. Dolayısı ile yazdığı tarih de hep tekrardan yani tekerrürden ibaret oluyor.
Eski defterleri karıştırırken aşağıda bir kısmını alıntıladığım kendimin yazdığı bir habere rastladım:
“Türk tarafı, 24 Temmuz Pazartesi günü İsviçre’nin Cenevre kentinde devam edecek 3. tur görüşmelere sıkı bir şekilde hazırlandı ve “2 devlete” dayalı çözüm önerileri hazırladı. 5 Temmuz’da başlayan ve 20 Temmuz kutlamaları nedeniyle 10 gün ara verilen 3. tur görüşmelerin bu ayağında, Birleşmiş Milletler (BM) Genel Sekreterinin Kıbrıs Özel Temsilcisi Alvaro de Soto’nun taraflara sorduğu sorulara yanıtlar verilecek… “
Hazırlık toplantılarına partilere bilgi verme çerçevesinde TKP Genel Başkanı Mustafa Akıncı da katılmış. (B.D)
Tarih nedir biliyor musunuz?
2002.
Tam 15 yıl önce.
Haber şöyle devam ediyordu:
“Rum basınına sızdırılan bilgilere göre Klerides Yönetimi, “Kıbrıs Cumhuriyeti’nin hükümranlığının tüm adaya yayılması” yönünde görüşler hazırlarken, Türk tarafı, “zayıf bağlarla birbirine bağlı 2 güçlü devlet” üzerinde duracak…”
15 yıl sonra yeniden İsviçre’ye gidiyorlar.
Mont Pelerin’e gittiler.
Cenevre’ye gittiler.
Bu kez Crans Montana’da karar kılındı.
Değil son 15 yılda, bugüne kadar yüzlerce kez duyduğumuz “son şans” denilerek uçtular Crans Montana’ya.
Sizce tarih yeniden tekerür eder mi?
Bir kısım görüşlerine katılmasam da yazılarını büyük bir keyifle okuduğum sevgili Cenk Uzunoğlu şu saptamayı yaptı son yazısında: “Tarihin tekerrür etmesinin sebebi insanlık tarihinin cahilliğin tarihi olmasından dolayı olduğunu yaş ilerledikçe anlayıp hiçbir şey olmamışçasına yazı yazmaya devam etmek de çok zoruma gitmeye başladı…
Yaş sendromundan muzdarip bendeniz için tam da aradığım cümlelerdi bunlar.
Kendi durumumu izah etmesi bakımından.
İki ayrı devlet peşinde koşturanlarla, 1974’de adanın üçte birinde kaybettikleri hükümranlıklarını geri almak için kavga edenlerin pozisyonu bu kadar doğru anlatılamazdı.
***
Cumhurbaşkanı Mustafa Akıncı her ne kadar siyasi partilere bilgi verdiyse de (Ankara ile istişare yaptıktan sonra) sessiz-sedasız uçtu Crant Montana’ya.
Eskiden, kanaat önderleri dahil ulaşabildiği herkese anlatmaya çalışırdı hedeflerini.
Güvenlik dahil birçok konuda nasıl esnediğini ve eşitliği niye bu kadar gözettiğini.
Son zamanlarda kabuğuna çekildi.
Görmemek ve görüşmemek için azami çaba sarf ediyor sanki de.
Bu durumu “tükenmişlik sendromu” olarak izah ediyorum.
Ve peşi sıra “Akıncı’nın bir çözüme olan inançları tükendi” gibi iddialı bir cümle kuruyorum.
Biz O’nu, çözüm için var gücüyle çalışacağı sözü verdiği için sevmiş ve desteklemiştik.
Bu iddialı cümle “Anastasiadis çözüm istiyor da Akıncı vazgeçti” anlamına gelmiyor kuşkusuz.
Zora girenlerin beyin gerisindeki gizli hedeflerini anlatıyor.
15 yıl önceki gizli hedef neyse, şimdi de odur.
Bir tarafta iki güçlü parça devlet ve zayıf bir federasyon.
Diğer tarafta kaybettiği egemenliği geri alma hayali.
Allah’ım lütfen tarih yine tekerrür etmesin.
İzin ver de Crans Monta’da umut yüklenelim yeniden…
