Bizim koro yine başladı türkü söylemeye. Kimileri “çözüm sözünüzü hatırlayınız” diyor kimileri “çözüm iradesi elinizdedir” diyor. “Kararlılık gösterilmelidir” nasihatleri çekenler de var.
Düz mantıkla “çözüm istemek” her bir Kıbrıslı Türk vatandaşının hakkıdır. Nitekim bugüne kadar “çözüm istemiyoruz” diyeni olmamıştır. Buna karşın:
Bilmem Güney’deki tartışmaların seslerini işitiyor musunuz? Bizim gibi “çözüm de çözüm” diye bir ayak üstüne sıçrayıp iki ayak üzerinde duracağım diye düşüp düşüp yara bere içinde kalmıyorlar! Zaten sorunun lafzı da burada işte! Çünkü onlar için birincil beklenti çözüm değildir! Onlar zaten tanınmış dünya devletidirler! Buna karşın evet onlar da çözüm istemektedirler. Niçin? İşte sırrı!
Çözüm sayesinde Kuzey’e postu sermek için! Kuzey’de kaybettiklerini yeniden kazanmak için!
Garantileri kaldırmak Türkiyesiz bir Kıbrıs oluşturmak için!
Şimdilik kaydı ile çözümü “azınlık çoğunluk” esasına bağlayıp ileride tüm ada egemenliğine sahip çıkmak için!
Dahası Kıbrıs’a kadar uzanan deniz sahasını Rum-Yunan iş ve güç birliğinde kapatmak için!
Münhasır ekonomik bölgelerindeki hidrokarbon yataklarına tek başına sahiplik koymak için!
Kıbrıs’tan sonra Doğu Akdeniz’de de Türkiye’nin Güney’e açılan deniz sahasını bloke etmek için..
KÜLLİYEN YALANDIR? Yukarıda Rum tarafının ayazlattığım niyetine külliyen yalandır mı diyorsunuz?
Öyleyse bugüne kadar masada nelerin kabul edildiğini, nelerin edilmediğini, kabul edilenlerin içeriklerini, edilmeyenlerin nedenlerini artık ve zaten çoktan zamanı geldi de geçti bile Sn. Akıncı yayımlayacağı bir bülten veya kitapçıkla açıklasın ki sanki “barış” yokmuş gibi Kuzey’de ve Güney’de dolayısıyle Kıbrıs’ta; “hemen barışçı çözüm” diyenler de öğrensin Hanya’yı, “ne çözümü be” diyenler de öğrensin Konya’yı!
Bilinmedik ne varsa bilinmeli! Çünkü şimdilerde yapılan görünmeyen bir hedefe kurşun sıkmak gibi oluyor, tabi karavana!
ÇÖZÜM halkın sorunudur: Ne gibi? Trafik sorunu gibi! Nitekim o sorunu çözmek için “meclis olağanüstü toplantı da yaptı, kriz masası kurulsun da dendi!”
Ne gibi? Sağlık eğitim sorunu gibi! Her gün tartışıp çözüm yolları aramıyor muyuz? Kime zararı oluyor ki yararından başka!
Ne gibi? Tutun ki KKTC’nin hâlâ çözülemeyen türlü çeşitli sorunları neyse, masada görüşülürken anlaşmaya varılamayan maddeler de öylesi sorunlarımızdır işte! Bunları bilinçle tartışmak olanağı varken, neden kaderimizi kapkaranlık bir körlükte “çözüm isteriz” sloganına bağlayıp, kendimizi Rum tarafının peşinde koşturan esiri yapalım?
**********
ÖZGÜRGÜN’ÜN İDDİASINI ÇÜRÜTEN KKTC! Sn. Başbakan Özgürgün artık bastırıp susturamadığı heyecanıyla süper lotadan büyük ikramiyeyi kazanmışların sevincinde bir memleketin yarısını UBP’li ilan etti! Bari hükümet göreve başlayalı beridir bakanlığının kapısına dayanmadık tek sendika ile birliğin kalmadığı memlekette, aslanlar gibi çarpışa çarpışa tansiyonu yukarılara fırlayan ortağı Serdar Denktaş’a da biraz seçmen bırakaydı DP’i oylayacak!
Tabi Sn. Özgürgün’e bu iktidar ateşinin hangi büyük hükümet başarılarından dolayı bastığını bilmiyoruz ama tesadüf bu ya ayni sıralarda her üç ayda bir yayımlanan “Göç, Kimlik, ve Hak Çalışmaları Merkezi”nin yeni anket sonuçlarına tosladık. Ve bir kez daha halkın hükümetten yöneticilerinden memnun olmadığını öğrendik!
Var mı olunması için bir neden? Daha düne kadar “bu hükümet hiçbir şey yapmamışsa TC ile iyi ilişkiler geliştirdi” diyerek Köşemizden inciler döken bizdik! Ooo! Bir de baktık ki Ankara restini çekmiş eğer “reform paketini uygulamazsanız size zırnık para yoktur” demiş!
GERİYE NE KALDI? “Yapacağız edeceğiz” vaatleri arasında yankılanan bir sedadır gök kubbemizde!
Ki “gene başlamayalım saymaya” diyoruz çünkü ne zaman “vaatlerle bozgun” yan yana gelse ne zaman memleketin sosyoekonomik tekerinin rulmanları kırılıp stop etse, doğrusu bizi şu veya bu parti iktidarı hiç ilgilendirmez üzülürüz çünkü bu devlet hepimizin, geleceklerimizin, çocuklarımızın…”
NE VAR Kİ: Biz bu devletin kuruluşunu hatta öncesindeki “Yönetim” kelimesiyle ifade edilen yönetim kadrolarının icraatlarını da gördüktü. Belki o dönemlerde on dört tane üniversitemiz, kumarhanelerimiz, turistimiz falan yoktu! Fakat “büyük düşünen yöneticilerimiz” de vardı, toplumsal birliktelikle emeğin göstergesi olan kooperatiflerimiz de vardı. Adına fabrika dediğimiz fabrikalarımız bile vardı! Hatta batırmış da olsak beş altı uçaklı hava yolumuz da vardı.
Geliştik, büyüdük ve önce ulusal değerlerimizi, sonra da yönetim kabiliyetimizi kaybettik!
SIZLANMIYORUZ! Ve itiraf ediyoruz. Bu ülkede iyisiyle kötüsüyle “yok yoktur!” Sadece bir türlü kuramadığımız sistemler bir türlü bataklıklarından çıkarıp kurtaramadığımız kurumlarımız vardır! Ve bu ülkede her alanda tepelenen yasalar vardır.
Çözüm? Gitgide kafam yatıyor. Mutlaka kapsamında Ulusal Konsey”in olacağı bir Başkanlık sistemi. Güney’i taklit etmek yeter!
**********
KISACA TAKILDIĞIM. (BU DA KIB-TEK’İN AYIBI!) Gerçi sosyal medyada çok “takıldılar” ama bana takılma sırası anca bugün geldi! Kıb-Tek’in alacağını alamadığı için devlete ait 1177 sayacın elektriğini kesmiş olmasını anlarız.. Hasan, Mehmet iki yüz liralık elektrik borçlarını ödemedikleri için sayaçları devre dışı bırakılıyorsa, devletin de bırakılır, kaldı ki alacak 10 milyon lira!
Fakat yok da okulların veya yollardaki trafik ışıklarının elektriği! “Haklar” insanların, öğrencilerin üzerinden mi aranır? Kaldı ki o okullarda muhtemelen Kıb-Tek çalışanlarının da çocukları vardır! Elektriklerini kesmekle Devlet değil, cezalandırılan öğrenciler olmuyor mu? Hiç suçu olmayan sürücüler olmuyor mu? Neyse ki “hastahanelerin elektriklerini kesmediler hayırduam olsun!
