Rum tarafında siyasi tansiyon yükselmiş, partiler ha bire Anastasiadis’e saldırıyorlarmış.
O da sürekli savunma yaparmış.
Savunması da müthiş.
Örneğin AKEL “Crans Montana’da yanlış yaptın, Eide ile kavga ediyorsun” falan diye eleştirince “ben görüşmelere hazırım, tek Türk askeri kalmasın tek garantör olmasın” türünden seçim propagandası kokan açıklamalarda bulunuyor.
Ters taraftan “fazla taviz verdin” diyenlere de böbürlene böbürlene “ben işgali fiilen bitirmek için pazarlık yaptım” diyor
Dolayısı ile seçim pozisyonunu sağlam tutuyor.
Seçimlerde kullanacağı propaganda malzemelerini şimdiden biriktiriyor.
Aslında Montana’dan beridir bunu yapıyor.
Zirvedeki tavırları ile şimdi yaptığı “savunmaları” birleştirince ortaya böylesi bir sonuç çıkıyor.
Peki bu sonuç neyi gösteriyor?
Basit bir şeyi.
Rum tarafındaki başkanlık seçimi sonrasına kadar görüşmelerin olmayacağını.
Hoş, başkanlık seçiminden sonra olur mu emin değilim ama “görüşmeler yeniden başlasın” diye umut kırıntıları besleyen arkadaşlar varsa ki vardır galiba “başka bahara” denmekten başka bir şey gelmiyor elimden.
***
Rum tarafında seçim kavgaları başladı da bizde kavga çıkarmak için ortalıkta dolananlara ne demeli.
Hükümetin Başbakanı ve Başbakan Yardımcısı Crans Montana zirvesinden sonra Cumhurbaşkanı Akıncı’ya desteklerini ilan ederlerken, hükümetin Dışişleri Bakanı “Akıncı görüşmecilik görevini iade etsin” kampanyası düzenlemeye çalışıyor kendince.
Hükümetin böyle bir politikası var mı?
Hükümetin böyle bir kararı var mı?
Zirveden sonra cumhurbaşkanlığında yapılan görüşmelerde hükümet ortakları “Sayın Cumhurbaşkanı görevinizi iade ediniz” diye bir talepte bulundular mı?
Yoksa bu talep Dışişleri Bakanı’nın şahsi düşüncesi mi?
Böylesine kritik bir dönemde ve böylesine kritik bir konuda Dışişleri Bakanı’nın televizyon televizyon gezip şahsi düşünce açıklama hakkı var mı?
Bu sorular uzar gider ama eminim hiçbir hükümet yetkilisi bu sorulara cevap vermez.
Niye?
Çünkü, onların da akıllarında seçim vardır da ondan.
O kadar ki “yamalı bohça hükümetine” döndüler, her kafadan bir ses çıkar ama kimse kimseye karışamaz.
Neden?
Çünkü herkes kendince bir güç odağıdır ve herkesin aklında olan yeniden seçilip seçilmeyeceğidir.
Gerisi teferruattır.
Ülke kaynaklarını çarçur etmeleri bitti de şimdi Kıbrıs sorunu mu kaldı?
Büyük çoğunluk Türk tarafının zirvede önemli bir duruş sergilediğine inanırken.
