Akşamları uyu uyu diyen üveyik,
Canlara can katan rayhai kekik
Sabahları kalk kalk diyen bir keklik
Hala yüreğimde seslenip durur
Gözlerin her yerde arayıp durur
Sularında yıkanırdı seher yıldızı,
O sular sanki gümüş bir dizi
Afrodit dedikleri efsane kızı
Özlerim, hasretim derin bir sızı
Mehtapta gümüş bir aynaydı deniz,
Sahilden ufka uzanan servi simin (gün doğumu denizde oluşan ışıklı yol)
O yamaçta otururdum sanki demin
Gözümde, gönlümde sensin Potamuz
Gecem de gündüzüm de sensin Potamuz…
Bu dizeler çarşamba günü Havadis’te yayımlanan bir anma ilanından alındı.
Şiirin tümü uzun ve tümü de Potamuz sevgisi üzerine.
Anma ilanını Oktay Feridun Bey verdi. 1983 yılında rahmetli olan babası Ahmet Feridun ve 1994 yılında rahmetli olan annesi Hatice Feridun için.
Şiirin yazarı rahmetli Ahmet Feridun Bey.
Okuduğumda şöyle bir cümle döküldü dudaklarımdan; “Doğduğu topraklara böylesi bir aşka bağlı olan o topraklarla birlikte sonsuza dek yaşar…”
***
Oktay Feridun Bey’le uzun zaman oldu görüşmedik.
Anma ilanı vesile oldu uzun uzun telefonda konuştuk.
Oktay Bey için “en meşhur Polili” derim.
O da mütevazı bir şekilde gülümser.
Aslında bir iltifat değildir bu.
Ne zaman Poli’ye gitsem Polili Rumlar Oktay Bey’i sorarlar hep.
Ne yaptığını, sağlığının nasıl olduğunu.
Birçok değerli insan yetişti Poli’den. Hepsinin duayeni Oktay Bey’dir.
Bizim kuşak Oktay Bey’i tanıyor.
Babası Ahmet Feridun’u yetişmedik.
Bu şiirden sonra anladım ki Oktay Feridun’daki Poli sevgisinin kökeni babasıymış.
Bu kadar güçlü duygularla ve belli ki Poli’den ayrıldıkları 1974 sonrasında görmemeden-gidememeden kaynaklanan özlemle kaleme alınan dizelerdeki vatan sevgisi Oktay Bey dahil Feridun ailesine genetik yollarla geçti.
***
Potamus’un kelime anlamı dere yatağı demektir.
Poli’nin hemen ötesinde genişçe bir dere yatağı ve ağaçlar arkasında saklı bir şelale.
Yıl 365 gün sürekli akan buz gibi bir su. Polililerin deyimi ile “karpuz çatlatan” türden.
Efsaneye göre, güzellik ve aşk tanrıçası Afrodit bu suda yıkanıyormuş ve güzellik banyosu yapıyormuş.
Bu bölgenin adıdır Potamus.
Daha önce de yazmıştım.
Tayyip Erdoğan yeni Başbakan olmuştu. Rize’de babasının doğduğu köyü ziyarete gitmişti. Dağların tepelerinde etraf sık ormanla kaplı, kuvvetlice akan bir dere, üzerinde taştan köprü, Erdoğan köprüden karşıya geçiyor. Karşıda köylüler bekliyor. Ellerinde bir pankart.
Pankartta şöyle yazıyor: Potamoz Seninle Gurur Duyuyor…
Milliyet Gazetesi’nde görmüştüm bu fotoğrafı. Haberde gazetecilerin “Potamoz’un ne olduğunu anlamak için epeyce ter döktükleri yazıyordu.
Anlayacağınız Erdoğan da Potamozludur.
Karadeniz’in Potamozundan…
***
Kökeni ne olursa olsun insan yaşadığı toprağı sevdikçe ve hatta büyük bir aşkla bağlandıkça yaşadığı toprak vatan olur.
Ve bu aşk o topraklardaki her türlü sorunu çözer.
Hiçbir kötülük duramaz karşısında bu sevginin.
Ahmet Feridun Bey’in şiiri bana bunu hatırlattı bir kez daha.
Ve Potamuz’u ne kadar sevdiğimi…
