Çözümsüzlüğün sürdürülebilir olmadığını Sol’dan Sağ’a, işçisinden Cumhurbaşkanına, yoksulundan zenginine kadar bilmeyen yoktur. Dolayısıyle çözüm istemeyen de yoktur. Buna karşın sanki Tanrı’nın alnı şakkımıza çaktığı bir kadermiş gibi 1963’lerden beridir Kıbrıs Türk halkı “çözümsüzlükle” boğuşmaktadır!
Dikkatinizi çekerim: Özellikle çözümsüz bırakılmaktadır! Bıktırılıp usandırılana, eriyip mahvoluncaya kadar!
Tutun ki Kıbrıs Türk halkı müthiş bir siyasi komplonun acımasız zulmünde yarım asırdır Rum’un ve AB ile Yunanistan’nın birlikte oluşturup uyguladıkları “ambargolar” altında eriyip gitmesi yahut adadan göç etmesi beklenen bir esir toplum durumundadır! Nitekim bu beklentiler nedeniyledir ki bugüne kadar hiçbir müzakere süreci “barışçı çözümü” sağlayacak başarıya ulaşamamıştır!
PEKALA AMA NEDEN? Tek cümle ile “çünkü adayı Rum-Yunan ikilisine yedirmek istiyorlar!”
Bakın 1963’den sonra 54 yıl geçti. Bu süre içinde BM’ler gözetiminde Denktaş Klerides, Denktaş Makarios arasında çözüm müzakereleri yapıldı. Hatta uzun yıllar CTP’nin sahip çıktığı 1977-79 Doruk Anlaşmaları bile yapıldı ama çözüm olmadı!
Hatta 1983’de Türk tarafı tek yanlı bir kararla “Kıbrıs Türk Federe Devletini” kurmasına karşın yine çözüm olmadı!
Tam aksine BM’ler GK’i 649 sayılı kararından 750 sayılı kararına kadar hep bizimle uğraştı hep aleyhimize kararlar aldı!
Gali Fikirler Dizisi yahut “çözüm planı” da çözümsüzlüğe tosladı!
Sonrası Annan planı ile referanduma kadar gidilmişken çözüm Rum tarafının “hayır” oylarıyla reddedildi!
VE SONUNCUSU. Cenevre’de ipten döndü. Belki çözüme varılır diye bir şans daha tanındı! 18’inde yani Çarşamba gün bir deneme daha yapılacak. Tabi ki Rum tarafı “isteklerinden” vazgeçmeyeceği için yine anlaşmak mümkün olmayacak! Üstelik bu kez, altını çiziyorum, hiç mümkün olmayacak! Çünkü artık Kıbrıs siyasi sorunun kamburuna bir başka büyük sorun daha eklendi! Rum’un “Doğu Akdeniz’deki hidrokarbon yatakları!” Hadi biraz da bu yeni soruna bakalım:
***
GÜNEY’İN GAZ’I VE YENİ ÇÖZÜM SORUNU: Gelişmeler ortada! Tutun ki Türkiye kendi içinde ve dışındaki ülkelerle cebelleşip tüm komşuları ile kavgalı konuma düşerken; İstanbul’un bir küçük mahallesindeki nüfus kadar bile nüfusu olmayan Güney Rum Yönetimi, Rusya’da dahil Türkiye’nin o kavgalı olduğu ülkeleri de yanına alarak ve AB’i punduna getirip Doğu Akdeniz’de hem Münhasır Ekonomik bölgelerin sahibi oldu hem de İsrail’le işbirliğinde (şimdilerde 200 milyar metreküp doğalgaz ve 3.7 milyar varil petrol olduğu açıklanan) çok büyük enerjinin patronu durumuna geldi!
Ve TC’nin gözleri açıldı. Açıldı ki “bu gaz AB’ye sevk edilecekse Türkiye’den sevk edilecek!” Dayatma devam ediyor! Tartışmalar sürüyor ve tam bu sırada Kıbrıs siyasi sorunu da bir kez daha müzakere masasına taşınmışlığı ile Cenevre’lerde görüşülüyor. Ve ne oluyor? Rum tarafının, Türk tarafından istemediği bir canı kalıyor! Çünkü ortada TC’nin iştahını kabartan o doğalgaz olayı var.. Her ne kadar masada pazarlığı yapılmamışsa da görünen köy kılavuz istemez, bu kez de Rum tarafı Doğu Akdeniz’deki doğalgazına kapı açacak Karpaz’ı da isteyerek bir adım daha öne çıktı!
KISACA: İstediğimiz gibi bir çözüme ulaşmak gitgide daha çok zorlaşıyor çünkü artık Kuzey de kendi içinde kemikleşiyor.. Altından tek taşı çekip yapısallığını bozsanız tepetaklak olacak.. Ha 18 Ocak’taki Cenevre mi? Bir sonuç çıkmaz!
**********
KISACA TAKILDIĞIM: (KURTULUŞUMUZ TANRIYA KALDI!) Yarım asırdır bizi her türlü baskı ve ambargolarla adadaki esiri durumuna sokan Rum tarafı; bir yandan da “çözüm umudu kapılarını” açık tutuyor! Ve yıllarımızı bu boşuna umutla müzakerelerden müzakerelere sürükleyerek, zamanı kendi çıkarına bize harcattırırken, çözümsüz bir Kıbrıs gerçeğinde yine yapacağını yaparak, bu kez de bizi Cenevre’ye kilitliyor..
Oysa “müzakerelerden” öte yapacak o kadar çok işimiz, çözmek zorunda zorunda olduğumuz o kadar çok sorunumuz var ki tek günümüzü bile harcamaya hakkımız olmamacasına!
GEÇEN HAFTA: Oysa ne oldu geçen hafta? Bir sonuç çıkmayacağını bile bile Hükümet erkânı da maaile Cenevre’ye taşındı.
Ne var ki KKTC’nin sorunları artık Hükümetlerimizi de aştı, Devletin sürgit ulusal sorunları haline geldi. Şu siyasi sorunu çözmek gibilerinden…
NİTEKİM: Geçen haftaya canımızı ciğerimizi yakan şu trafik kazalarının açıklamalarını işitmekle başladıktı! “KKTC’de bir haftada 53 trafik kazası oldu! 1. Sebep sürat! 2. Sebep dikkatsizlik kavşaklarda durmama! 3. Sebep yakın takip! Zaten hafta içinde trafikle ilgili kazalar dur durak bilmeden ve haberlerin şampiyonluğunu bir başka olayla soruna kaptırmayan o müthiş hızı ile devam etti ki tutun ki aşta tuzumuz olsun diye biz de soralım. “Trafik sorununu ne zaman çözeceksiniz?”
BİR BAŞKA BÜYÜK SORUN. Eğer bu işte para vardır der ve bakkal dükkânı gibi üniversite açarsanız tabi müşteri de isteyeceksiniz! Haber verelim artık KKTC’nin Trafik, uyuşturucu, kumar, kerhane gibi sorunları yanında bir başka sorunu da 3. Ülkelerden dingonun ahırına girer gibi gelip giren cebinde on parası olmayan öğrenciler sorunudur! Hemen her gün gazete sayfalarındaki haberleriyle yansıyan öğrenci profilleri bakın nedir:
“Hırsızlık, bıçaklama, dövme, sirkat, uyuşturucu satma kullanma, inşaatlardan lokantalara kadar sigortasız çalışma… Soralım başımıza bela olan bu yeni sorun konusunda ne yapmayı düşünüyorsunuz?
DÖVİZ VURDU: Vurmaya da devam edecek! Ancak “vurma” konusunda dövizle yarışan bir de Hükümet’i alimiz vardır! Döviz vurdukça Serdar Denktaş da vurmaktadır! Nitekim haftanın başından beridir doyamadığı zamlarına sonunda da ulamalar yaparak bir kez daha devleti hükümetlerin değil, yurttaşlardan alınan dolaylı vergilerin kurtaracağı sistemine sığındı… Ve tabi bastı yeni zamları!
Ne diyorduk: Tanrı Kıbrıs Türk’ünü korusun…
